Iced Earth - Live in Ancient Kourion (2013)

Μετά το Alive in Athens, o Jon Schaffer πίστευε πως είχε δώσει στην Ελλάδα την απόλυτη metal live cd/dvd κυκλοφορία. Και πολύ καλά πίστευε για το Alive in Athens αποτελεί εθνική κληρονομιά της Ελλάδας. Χρόνια αργότερα κάποιος από τη Century Media του ψιθύρισε πως ο Ελληνικός χώρος περιλαμβάνει και τη Κύπρο, τη μαρτυρική μεγαλόνησο. Οπότε η μπάντα, πιστή στο κοινό που κάποτε την είχε πιο πάνω κι από τους Maiden (μόνο στην Ελλάδα αυτά), έπρεπε να βγει κι η αντίστοιχη κυπριακή κυκλοφορία. 

Στο αρχαίο θέατρο Κουρίου στη Λεμεσό, πραγματοποιήθηκε και φιλμογραφήθηκε ένα κολασμένο Iced Earth live, με τον Stu Block στο μικρόφωνο. Χορταστικό show από τους καλύτερους του είδους με κομμάτια που τιμούν ολόκληρη την δοξασμένη ιστορία της παγωμένης Γης. Με αυτό το live DVD οι Iced Earth φέρνουν ακόμη πιο κοντά τους Ελλαδίτες Έλληνες με τους αδελφούς Κύπριους.

KISS - Psycho Circus (1998)

 

Η φωτογραφία απεικονίζει απόλυτα την άποψή που έχω για το συγκρότημα των KISS. H giant size υπεργαμάτη συλλογή με όλα τα κόμικ που έχουν βασιστεί στο συγκρότημα και δίπλα το ταπεινό CDάκι με το άλμπουμ Psycho Circus. Υπάρχουν τόσα υπέροχα πράγματα γύρω από το συγκρότημα αλλά η μουσική παραμένει πάντα μέτριο έως αδιάφορο αμερικάνικο hard rock με κάποια αξιοσημείωτα τραγούδια μετρημένα στα δάκτυλα (του ενός χεριού) και το disco metal I was made for lovin' you. 

Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και το Psycho Circus, στο οποίο ο τεράστιος Todd McFarlane έγραψε και κυκλοφόρησε με την Image μία αριστουργηματική σειρά κόμικ. Σκοτεινές ιστορίες που ατελείωτες αναφορές στο συγκεκριμένο άλμπουμ, οι KISS περσόνες να παρελαύνουν στις σελίδες του κόμικ ως απόκοσμοι χαρακτήρες σε ένα άκρως σκοτεινό και μυστήριο σκηνικό που ακροβατεί στα όρια της τρέλας. Ακριβώς το αντίθετο με τη νερόβραστη κόμικ σειρά που ακολούθησε από τη Dark Horse, που παρουσιάζει τους KISS ως υπερήρωες της κακιάς ώρας σε ένα σενάριο έμπνευσης πεντάχρονου. 

Το Psycho Circus κόμικ έρχεται να συναντήσει το δίδυμο ομότιτλο μουσικό άλμπουμ κι είναι φάση δίδυμοι Danny DeVito/Arnold Schwarzenegger. Hard rockιές που τις ακούω και τις ξεχνάω πέντε λεπτά αργότερα. Με αξιοσημείωτα σημεία μόνο το ομώνυμο, το Raise your Glasses και το Dreamin' να σώζουν κάπως την τιμή της υπερεκτιμημένης (όσο δεν πάει) μπάντας. 

Προφανώς κι αναγνωρίζω πως πρόκειται για το 18ο άλμπουμ του συγκροτήματος και σίγουρα από ένα σημείο και μετά έρχεται ο κορεσμός, ειδικά σε ένα τόσο χιλιοπαιγμένο είδος μουσικής. Αλλά με δεδομένο το vibe που δόθηκε (όταν ήταν να κυκλοφορήσει) στο συγκεκριμένο άλμπουμ, ως ένα τεράστιο come back των KISS, υπήρχαν απαιτήσεις. Video game (αξιοπρεπές) κυκλοφόρησαν, ο τεράστιος Καναδός κόμικ δημιουργός έδωσε ότι καλύτερο στην συγγραφική του τέχνη (μετά το Spawn), φιγούρες, βιβλία, ατελείωτο merchandise, λεφτά με το τσουβάλι,... ε βγάλτε κι έναν δίσκο λίγο πιο πάνω από του μετρίου για αυτό το τσίρκο.

Therion - Gothic Kabbalah (2007)

 

Οι Therion ήταν αγαπημένο συγκρότημα. Παρελθοντικός χρόνος, γιατί από το Gothic Kabbalah και μετά πήραν μία ασυγχώρητη πτωτική πορεία. Με το Lemuria/Sirius B έφθασαν στην κορυφή, στο πικ τους, η παραβολική συνάρτηση έπιασε μέγιστο κι ο Christofer Johnsson αντί να πάρει χαμπάρι να διατηρήσει τα κεκτημένα, άρχισε τις μαλακίες. Άλλαξε το επιτυχημένο roster, ξεκίνησε τα ανούσια concepts, από dark συμφωνικό metal την είδε ότι τώρα γράφουμε όπερα κι άλλες τέτοιες πίπες. Έφερε την πιο αντιπαθητική μορφή του heavy metal, τον Snowy Shaw, πως να δει προκοπή.

Πέρα της προσωπικής μου αντιπάθειας με τον Snowy Shaw (θέλω πολύ να παίξω ξύλο μαζί του κι ας μου ρίχνει στο μπόι 20 εκατοστά, τον έχω πιστεύω), φαινομενικά το Gothic Kabbalah δεν άλλαξε ιδιαίτερα πλεύση από τα προηγούμενα άλμπουμ. Επί της ουσίας όμως, ξεπέρασε κάποια threshold που κρατούσαν, στα προηγούμενα άλμπουμ, τις εύθραυστες ισορροπίες που έδιναν την υπέρτατη γαματοσύνη στη μουσική τους. Χάθηκε το μυστήριο, η αυθεντική σκοτεινή αύρα, ο επικός προσανατολισμός και στη θέση τους μπήκαν επιτηδευμένη ψευτογκοθίλα, πλαστικές φωνητικές εξάρσεις καταδίκης και γελοίες ενδυματολογικές επιλογές (βλέπε το live DVD) του Shaw (δεν τον πάω λέμε).

Είναι κακό άλμπουμ το Gothic Kabbalah? Σε καμία περίπτωση, έχει καλές στιγμές, ακούγονται ευχάριστα και τα 15 κομμάτια (διπλό CD), το ομότιτλο, το Trul και το The Wand of Abaris έχουν πολύ δυνατά σημεία, αλλά το τελικό αποτέλεσμα δεν είναι αυτό που οι Therion που με τις συνεχείς δισκάρες τους με έκαναν βαμμένο οπαδό τους. Η γκοθικ Καβάλα ήταν η αρχή της πτώσης που με έκανε να ξεβάψω τα χρώματα του θηρίου, μία πτωτική πορεία που οδήγησε αργότερα σε εκτρώματα σαν το Les fleurs du mal ή το Beloved Antichrist.