Τίμιο αντιχριστιανικό παγανιστικό black metal σε κασέτα (ούτε ψηφιακά και φλωριές, ούτε χιπστεράδικα βινύλια) από την Πολωνία. Με μπόλικο μίσος για τον εκχριστιανισμό της βόρειας Ευρώπης κι όλα τα κομμάτια αφιερωμένα στην σφαγή χριστιανών, καταστροφή τέμπλων κι άγριο αιμοβόρο σαπάκιασμα σε όσους φέρουν το σημείο του σταυρού.
Πέντε από τα επτά κομμάτια έχουν το παραπάνω στιχουργικό περιεχόμενο, σε διάφορες παραλλαγές. Εξαίρεση αποτελούν το σύντομο Black Metal War (ότι λέει ο τίτλος), ενώ το To Die in Fight είναι η φάση του Βίκινγκ που πεθαίνει στη μάχη (σφάζοντας χριστιανούς φαντάζομαι). Και γαμώ τις φάσεις, μιλάμε για black metal, πρέπει να περιέχει σκατοψυχιά, μισανθρωπισμό και σκοτεινή πίστη σε αρχαίες παραδόσεις.
Στο καλύτερο (προσωπική άποψη) άλμπουμ των Graveland, ο Rob Darken ανακυκλώνει παγανιστικά μουσικά θέματα μέσα από black metal πρίσμα και ξερνάει πολεμικούς στίχους κι ανίερο μίσος. Η παραγωγή, ορισμός του “ ότι να 'ναι”, η νοσηρή σύνδεση της μουσικής και της black απαγγελίας, φέρει το ποθητό αποτέλεσμα. Χάος, σκοτάδι, θάνατος, απόγνωση, αποθέωση του πολεμικού παγανισμού.
Στα ανορθόγραφα liner notes (για την επανέκδοση της No Colours Records, ένα γαμωWord με Αγγλική ορθογραφία δεν έπαιζε), ο white warrior Darken εξαπολύει περίσσεια λεκτική επίθεση ενάντια στην εγκάθετη χριστιανική θρησκεία (σε περίπτωση που δεν το πήραμε χαμπάρι από τους στίχους του άλμπουμ), χώνει και λίγο ρατσισμό και ξενοφοβία, αλλά προσωπικά στα αρχίδια μου. Όσο η φάση μένει στο επίπεδο του κυκλοφορούμε black metal άλμπουμ, πουλάμε γενική κι αόριστη σκατοψυχιά", όλα μια χαρά, απολαμβάνουμε την σκοτεινή τέχνη.
Το πρόβλημα και το γαμημένο Cancel που θα φάει με φόρα στην πίσω τρύπα ο κάθε γαμώπουστας, έρχεται όταν υπάρχει ξεκάθαρη πρόθεση και δόλιος στόχος που δεν σχετίζεται με καλλιτεχνική ανησυχία αλλά ατζέντα μίσους απέναντι σε ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες. Εκεί δεν υπάρχει black metal δικαιολογίες και παρόμοιες πίπες. Όποιος έχει την απαιτούμενη νοημοσύνη μπορεί να κάνει τον ξεκάθαρο διαχωρισμό.
Εν κατακλείδι, οι Graveland είναι μπαντάρα, απολαμβάνουμε υπεύθυνα.
No comments:
Post a Comment