Τι δισκάρα βγήκε το 1999 και δεν το πήραμε είδηση. Είμασταν ιδιαίτερα απασχολημένοι με το να αναμένουμε τη συντέλεια του κόσμου (λες κι είμαστε κανίβαλοι ιθαγενείς της Ιουρασικής περιόδου), απορούσαμε με το πόσο μαλακία ταινία ήταν το End of Days και τα metal έντυπα της εποχής ζούσαν το mainstream όνειρο. Ώρες ώρες δίνω κάποιο δίκιο στους μαμούχαλους που σιχτιρίζουν το ελληνικό Metal Hammer που για δεκαετίες έπαιζε μπάλα με καμμιά εικοσαριά μπάντες και το underground το είχε θαμμένο στο υπόγειο καταφύγιο που ο creepουλας κακοποίησε και σκότωσε τη μικρή Susie στο Lovely Bones.
Είμαι σίγουρος ότι αν ανατρέξω σε Hammer τεύχη του 99, θα βρω δεκάδες άλμπουμ για τα οποία είχαν γραφτεί διθύραμβοι τα οποία θα είναι σκάλες κατώτερα από το Kill Devil Hills (με αντικειμενικά κριτήρια πάντα - υπάρχει τέτοιο πράγμα στη μουσική;).
Άσημο ή όχι, το άλμπουμ δίνει άγριο πόνο σαν σωστός Genghis Khan. Doomoειδές heavy metal που ξεπατικώνει ναι μεν τους Black Sabbath, αλλά επειδή το κάνει σωστά, γουστάρει ο ακροατής. Τα Sabbath references είναι ατελείωτα, αλλά δεν με χαλάνε σε κανένα σημείο. Αν με χαλούσαν τέτοια πράγματα θα έπρεπε να πετάξω τα Gamma Ray CDs που κοσμούν περήφανα τη δισκοθήκη μου. Όποια αμφισβήτηση για την ποιότητα του άλμπουμ μπορεί να λυθεί με έπη σαν το Wicked Chimes of the Southern Bells ή το Supersonic Masquerade.
Η φωνή του Killian Khan (σοβαρά τώρα, έτσι τον βαφτίσαν οι γονείς του;) είναι μία όμορφη μίξη ενός Messiah Marcolin (που πέρασε μία από Gilli Diet) κι ενός Ozzy Osbourne σε περίοδο αποτοξίνωσης. Και μία τέτοια φωνή δένει άψογα στις heavy συνθέσεις με διάσπαρτες metal μουσικές ομορφιές δίνοντας ένα ακόμη underground διαμάντι.

No comments:
Post a Comment