Μπάντα σαν τους Villagers, άργησε πολύ να εμφανιστεί. Εκεί στην Ήπειρο το είχαν ρίξει στις μπατσαριές και ρεβίθια με μελιντζάνες (πολλά κιλά μεθάνιο λέμε). Τους πήρε, λοιπόν, λίγο χρόνο να αντιληφθούν πόσο όμορφα μπορεί να δέσει ο δωρικός ρυθμός της Ηπειρώτικής μουσικής, το δυστοπικό κλαρίνο, ο μινιμαλισμός, η φολκ θλίψη με τον σκληρό ήχο της metal κιθάρας.
Εγώ το είχα αντιληφθεί όταν ρίχναμε πωγωνίσιους και φεζοδερβέναγες στην χορευτική ομάδα που λάμβανα μέρος, αλλά ήμουν πολύ απασχολημένος με μία τσαχπίνα τσούπρα που όμορφα λικνιζόταν, οπότε δεν σκέφτηκα να ξεκινήσω την klarino metal genre.
Ευτυχώς τα παλικάρια από τα Γιάννενα, το έφεραν εις πέρας κι έδωσαν ένα νέο μουσικό ρεύμα που είχε ανάγκη η εγχώρια και διεθνή metal/rock σκηνή. Δεν κόβω φλέβες για δαύτους, αλλά γουστάρω που υπάρχουν και ποικιλοτροπούν τους στονεράδες που μας τα είχαν πρήξει με τον μπαφολάγνο ρεμπελισμό.
Πάρτε τα ζβάρα όλα κάψτε τα βρε
βρείτε κάθε παλιό, κάθε σάπιο και μαύρο
και άιντε κάψτε το βρε
Πάρτε τα ζβάρα όλα κάψτε τα βρε
κάψτε κάθε παλιό, για να βγει από μέσα
ο πιο όμορφος ανθός
No comments:
Post a Comment