Είχα διαβάσει σε ένα βιβλίο ότι οι ιεροί αριθμοί του σύμπαντος είναι το 3 και το 4. Οπότε το άθροισμα (7) και γινομενό (12) τους, το συναντάμε διαρκώς στην ανθρώπινη ιστορία. Το γιατί είναι ιεροί αριθμοί το 3 και 4, δεν εξηγούσε το βιβλίο. Ο συγγραφέας το έδινε σαν αξίωμα. Για το τέσσερα το καταλαβαίνω. Το νούμερο της φανέλας του Γκάλη στην Εθνική Ελλάδας, αλλά με το νούμερο τρία, τι νταλκά τραβάει το σύμπαν ποτέ δεν κατάλαβα.
Σε αυτή την αριθμολαγνεία έπεσαν κι οι Helloween στο 7ο Deris άλμπουμ, για να πάρει χαμπάρι κι ο τελευταίος κολοκυθοκέφαλος fan των Helloween, σε ποιον οφείλουν την ύπαρξη του συγκροτήματος μετά τις αποχωρήσεις του καράφλα και του κοντοστούπη.
7 Sinners λοιπόν, δίσκος γεμάτα references, easter eggs αλλά με σεβασμός στην Helloween σταθερές. Και πρώτη και βασική σταθερά, γαμάει ο δίσκος; Όχι. Είναι κακός; Ούτε. Αξιοπρεπέστατος είναι, αλλά εντάσσεται κι αυτός στην καταδικασμένη μόνιμη μετριότητα της post Dark Ride εποχής. Δεύτερη σταθερά, είναι grower? Αναμφισβήτητά. Σε αντίθεση με τις περισσότερες power metal κυκλοφορίες που (αν είναι καλές) "λειτουργούν" με την πρώτη ακρόαση, τα Helloween θέλουν ακροάσεις μέχρι να σε βάλουν στο κόλπο. Ούτε Voivod να ήταν. Όταν ανακαλύπτει ο ακροατής τις (καλά) κρυμμένες ομορφιές, βγαίνουν γούστα. Και το 7 Sinners έχει πράματα να πει, άλλωστε μιλάμε για Charlie Bauerfeind, ο legendary παραγωγός - υπεύθυνος για ανυπέρβλητα power έπη.
Όσον αφορά τις αναφορές, το ίδιο το artwork είναι direct reference στην ταινία Saw. Τα ίδια τα μέλη της μπάντας έχουν φωτογραφηθεί ως θύματα του Jigsaw και περιμένουν το creepy κουκλάκι πάνω στο ποδήλατο να του πει
Hello Weikath. You don't know me, but I know you. I want to play a game. Here's what happens if you lose.
H ταινία Seven θα ήταν ακόμη πιο σχετική, αλλά η αισθητική του Saw γαμεί και δέρνει, οπότε καλά έκαναν και το πήγαν προς τα εκεί.
Οι πολλαπλές αναφορές υπάρχουν και στα ίδια τα κομμάτια. Το καταιγιστικό Where the Sinners Go αποτελεί sequel του Sinner (που ποτέ κανείς δεν ζήτησε) των Judas Priest. To Are you Metal είναι αρκετά καλό κομμάτι, αλλά έχει εντελώς ανούσιους στίχους. Τέτοια τραγούδια προσφέρονται για εκπληκτικά στιχουργικά λογοπαίγνια και λεξιπλασίες αλλά ο Deris (που έχει το στιχουργικό credit) προτίμησε να ρωτάει σαν ζαβό αν είμαστε metal.
Δεύτερο sequel στο καπάκι με το Who is Mr. Madman, να είναι η συνέχεια του Perfect Gentleman. Χτίζουμε ολόκληρο Helloween Universe, σύντομα θα ξεκινήσουν κι οι ταινίες.
To Long Live the King βρωμάει από παντού Rainbow, ενώ το καημένο το βουνό αφού το ξυπνήσαμε στο The Time of the Oath (Wake Up the Mountain), τώρα θέλουμε και να περπατήσει με το If a Mountain Could Talk. Το εισαγωγικό Not Yet Today το βρήκα πολύ Doors (και χαμογέλασα σαν ηλίθιος) ενώ αγάπησα το έπος Far in the Future που ακολούθησε.
Το 7 Sinners έχει πολλά πράγματα να δώσει στη Helloween ιστορία, στέκεται ένα σκαλάκι πιο πάνω από τα συνομήλικα αδερφάκια του. Το χαρακτηρίζει ένας έντονος ηχητικός όγκος από το εξαιρετικό rhythm session των Grosskopf/Löble, οι Weikath και Gerstner εμφανίζονται πιο ώριμοι, ενώ ο Deris διατηρεί τα υψηλά ως συνήθως φωνητικά standards.
Το διπλό splatter διάφανο βινύλιο της συλλογής μου περιλαμβάνει και τρία bonus κομμάτια, I'm Free, το Faster we Fall και Aiming High (όχι διασκευή Accept).
No comments:
Post a Comment