Όταν πλησίαζε το τέλος της χιλιετίας, περιμέναμε το τέλος του κόσμου (γιατί ο θεός των βλαμμένων θρησκόληπτων είναι αριθμολάγνος και λειτουργεί με ανθρώπινα κατασκευασμένα ημερολόγια). Επίσης περιμέναμε τη μελωδική death σκηνή της Σουηδίας για κάθε καινούργιο άλμπουμ των In Flames, Dark Tranquillity, At the Gates, Soilwork, The Crown, Carnal Forge και The Haunted. Η πόλη του Goteborg πέρα από την ποδοσφαιρική ομαδάρα που σάρωνε κάποτε στην Ευρώπη, είχε να επιδείξει ένα οπλοστάσιο από μπαντάρες που μεταμόρφωσαν και τον πιο φανατικό νέρντουλα power μεταλλά σε οπαδό του γκρουβάτου ποιοτικού death.
Υπάρχει άμεση ηχητική συγγένεια της σκηνής του Göteborg με το ορθόδοξο ΣουηδοΓερμανικό power και δεν είναι τυχαίο πως στις συναυλίες των In Flames έβλεπες περισσότερους μαλλιάδες με μπλούζες HammerFall και Blind Guardian παρά τους death οπαδούς από Florida μεριά. Το Göteborg μας άνηκε κι όποιος είχε αντίρρηση είμασταν έτοιμοι να μοιράσουμε έντερα στο χέρι με τα enchanted bastard swords μας, στα οργισμένα ξαδέρφια μας που γουστάρουν καταιγιστικό thrashato βόθρο.
Έχω λιώσει τα τρία πρώτα άλμπουμ των The Haunted τα οποία υπηρετούν άριστα το όραμα που μεγαλούργησε για μία περίπου δεκαετία. Κατά την άποψή μου, είναι το τελευταίο υπεργαμάτο άλμπουμ που παρουσίασαν, ένα κλικ πιο κάτω σε ποιότητα από τα δύο πρώτα, αλλά με αθάνατους ύμνους σκληρής μουσικής όπως το Everlasting, το Urban Predator και το Downward Spiral (όλο το άλμπουμ γαμεί και δέρνει, αλλά πρέπει να αναφέρω τα προσωπικά αγαπημένα).
Όπως συνέβη και με τις υπόλοιπες μπάντες που ανέφερα, από κάποιο σημείο κι έπειτα άρχισαν να αποχτούν διαφορετική μουσική κατεύθυνση. Οι Σουηδοί αποφάσισαν να γυρίσουν το ψάρι να ψηθεί κι από την άλλη πλευρά και μπήκαν σε alternative μονοπάτια. Κι εννοείται εμείς οι πιστοί οπαδοί τους παρατήσαμε με τη μία (μιλάμε για τρελό loyalty), όταν είδαμε πως δεν μας ενδιαφέρουν εκείνα τα μονοπάτια. Δίχως όμως να χαθεί ο σεβασμός για το τεράστιο μουσικό πλούτο που μας πρόσφεραν για μία (και βάλε) δεκαετία.
No comments:
Post a Comment