Κάποια άλμπουμ θα έπρεπε να κυκλοφορούν μόνο σε δίσκο βινυλίου. Άλμπουμ που "απαιτούν" η ακρόαση να μετατραπεί σε ιεροτελεστία. Η μοναδική στιγμή που θα αφήσει το χέρι τη βελόνα να βρει το δρόμο της στα αυλάκια του μουσικού λαβύρινθού και να ταξιδέψει τον ακροατή.
To πρώτο άλμπουμ των Λονδρέζων οκουλτιστών είναι πύλη για άλλες παράξενες διαστάσεις (σαν αυτές που άνοιγε το καπέλο του Mighty Max - το έβλεπε κανείς αυτό το έπος;). Ξεκινώντας από το αριστούργημα του John Martin "The Fallen Angels entering Pandemonium" (άνετα το πιο ταιριαστό εξώφυλλο - καλλιτεχνικό αντιδάνειο - στην metal μουσική), θα χαθώ μέσα στην μαγεία του ενόσω το μεταλλικό μυστικιστικό ομώνυμο έπος παίζει στα ηχεία. Θα ανοίξω το gatefold να βιώσω την καταστροφή της Ατλαντίδας και τον διωγμό της Λευκής Μάγισσας. Θα επιστρέψω πάλι στο εξώφυλλο ενόσω η ριφάρα του Confused παίζει στο μυαλό μου και μετά θα εμφανιστούν οι Sorcerers (πόσο κομματάρα).
Η ιεροτελεστία περνάει στο δεύτερο μέρος, το μυθικό πλάσμα του σκότους από τα Αρχαία Ελληνικά Γριμόρια, Gorgon, παίρνει υπόσταση μέσω της μουσικής του Heybourne. H μοναδικότητα του (πιο βρετανίλα δεν πάει) Sweet Danger που ακολουθεί δεικνύει ποιοι πραγματικά ήταν τότε οι Angel Witch και γιατί αυτός ο δίσκος έχει legendary status. Οι ταχύτητες πέφτουν ώστε ο ακροατής να νοιώσει ελεύθερος και το καλύτερο κομμάτι του δίσκου Angel of Death (ποιοι Slayer τώρα) τα σαρώνει όλα με το ριφ που έγραψε ο ίδιος ο Malebolgia. Iδανικό closure της ακροαματικής τελετής, το κιθαριστικό instrumental Devil's Tower.
Από τα διαμάντια της συλλογής μου (ρουμπίνι συγκεκριμένα, λόγω χρώματος του βινυλίου).
No comments:
Post a Comment