Από το 1988 κι έπειτα, με την κυκλοφορία του Blow Up your Video, οι AC/DC μπαίνουν στην εποχή του "αυτόματου πιλότου". Δεν θα υπάρξει ξανά άλμπουμ που να μπορέσει να σταθεί δίπλα στο σερί υπερκλασσικών (μέχρι For Those About to Rock...) αλλά ούτε κάποιο που θα απογοητεύσει όπως τα F/F (Flick... και Fly...).
Η νέα AC/DC εποχή επιτάσσει δύο ή τρία τραγούδια υπερhittάρες, τρία έως τέσσερα αρκούντως γευστικά στα ωτά και δύο αδιάφορα για όσους δεν νοιώθουν από AC/DC (αλλά hidden diamonds για όσους πληρώνουν συνδρομή στο Fannation). Στις περιοδείες θα χώνουν στο setlist τα 2-3 καινούργια mindblown κομμάτια και το υπόλοιπο σετ με Bon Scott era/Back in Black άλμπουμ.
Δεν νομίζω να υπήρξε άνθρωπος που να είχε γαμημένη αντίρρηση σε αυτό που ακολούθησε. Οι AC/DC 35 χρόνια αργότερα, εξακολουθούν να παίζουν στο legendary mode κι όποιος σέβεται την δισκοθήκη/CDοθήκη του έχει φροντίσει να μην λείπει τίποτε από τη δισκογραφία των Αυστραλών.
Με βάση τα παραπάνω, αγαπάμε το "να σου καεί το βίντεο" άλμπουμ αφού σηματοδότησε μία όμορφη εποχή σταθερότητας για τη μπάντα που εξακολουθεί μέχρι και σήμερα να χαρίζει άπλετα μουσικά relics στα χέρια άπλυτων μαλλιάδων, να παρουσιάζει lifetime ζωντανές εμφανίσεις (ακόμη κι αν οι αρρώστιες κι ο θάνατος θερίζουν στα μέλη τους) και το θρυλικό logo με τα τέσσερα ιερά γράμματα και τον κεραυνό, να έχουν περάσει στην αθανασία.
No comments:
Post a Comment