AC/DC - Back in Black (1980)

 

Αξέχαστη μου είναι η συναυλία των AC/DC το 2009 στο ΟΑΚΑ, από τα καλύτερα live (maybe the best) που έχω παρακολουθήσει στη ζωή μου, ένα φαντασμαγορικό μουσικό υπερθέαμα κι ας γκρινιάζουν οι "παλαιοί" ακαντάκηδες που μας ζαλίζουν με τις true εμφανίσεις των 70s. Το ότι εδώ και πολλά χρόνια έχουν αρκετό μπάτζετ να προβάλουν ένα stage show υπερπαραγωγή, δεν μειώνει την απόδοσή τους στη σκηνή. Απλά κάποιοι βρίσκουν διαρκώς αφορμές για λεκτικό πρήξιμο.

Κι όπως καθόμουν στις εξέδρες του ΟΑΚΑ και γούσταρα τη συναυλία, μπαίνει η κιθάρα του Back in Black. Πάμμμμ, παραραράμμμμ, παραραράμμμμ, ντουντουντουτουτου... κι έπαθα blackout. Δεν έχει ξανασυμβεί αυτό σε συναυλία, να εκστασιαστώ τόσο πολύ σε ανύποπτο σημείο. Είχα ακούσει άπειρες φορές το άλμπουμ, ήξερα απέξω κι ανακατωτά όλα τα κομμάτια, στην ζωντανή μεγαλειώδη απόδοση συνειδητοποίησα ο καψερός, την τελειότητα του συγκεκριμένου ροκ τραγουδιού. Μαζί με δεκάδες χιλιάδες άλλους ροκ κανίβαλους, είχα αφεθεί στην φωνή του Brian Johnson που  τραγουδούσε για την επιστροφή στα μαύρα. 

Για κάποιο λόγο δεν είχα ξεχωρίσει ως τότε αυτό το τραγούδι του άλμπουμ. Κι ας το άκουγα πόσες φορές στην εισαγωγή των εκπομπών του Γεωργίου. Τα highlights μου, ήταν to Hells Bells (ύμνος), Shoot to Thrill (ξύλο), You Shook Me All Night Long (σεξ) και Let Me Put My Love into You (ερμηνεία). Στο ΟΑΚΑ όμως είδα το φως, αναγνώρισα ποια είναι η πραγματική κορυφή του καλύτερου άλμπουμ των AC/DC, το τελειότερο ροκ άλμπουμ του πλανήτη.