Gamma Ray - Empire of the Undead (2014)

 

Ο μικρός το δέμας Kai Hansen είναι ήταν μία τετράπαχη αγελάδα (σαν αυτές του Diablo) που για δεκαετίες πρόσφερε καλλιτεχνικό χυμό στο διψασμένο για power metal κοινό. Το διαρκές άρμεγμα στα τόσα συγκροτήματα, projects, guests, παραγωγές κάποια στιγμή (κάπου εκεί στα μέσα των 00s) θα οδηγούσε σιγά σιγά στην ξήρανση. Όμως πρέπει να βγουν νέοι δίσκοι (πρέπει?), οπότε με ότι αποθέματα έχουν απομείνει, λίγη βοήθεια από Richter και Schlächter, κάτι αναμασήματα από δω κι εκεί, είτε το ένα είτε το άλλο κάτσε κάτω να στη βάλω (που λέει κι ο Γεωργίου).

Το Empire of the Undead το βρήκα σαφώς ανώτερο μεν από το προηγούμενο (τραγικά κακό κατά τη γνώμη μου) To the Metal, αδύναμο δίσκο δε για Gamma Ray standards. Αξιοπρεπή θα έλεγα για 11ο δίσκο συγκροτήματος μίας ομάδας καλλιτεχνών που έχουν υπηρετήσει τόσο πιστά και προσφέρει στο χώρο αυτό. Έχει το Avalon που θυμίζει αμυδρά εποχές Land of the Free, το Master of Confusion που φέρνει σε I Want out, το Empire of the Undead που παραπέμπει σε πρώιμους Helloween. Κι εδώ είναι το πρόβλημα, όλα θυμίζουν παρελθόν αλλά όχι με την όμορφη νοσταλγική μυρωδιά αλλά αχνά σημάδια μούχλας. Του δίνω πάντως ευκαιρίες γιατί αγαπάμε τον κοντό Kai, τον μόνιμα χαμογελαστό Henjo, τον (παίζω μπάσο γιατί από κιθάρα δεν...) Dirk και τον (γιατί δεν είμαι ο Zimmermann) Michael.

Όσοι δεν την παλεύουν πάντως με τα τελευταία των Gamma Ray, έχω τη λύση. Drinking game με μπύρες και σφηνάκια στο τραπέζι και βάζουμε να παίζει shuffle από τους τελευταίους Ray's δίσκους. Όποιος βρίσκει ριφ/μελωδία κόπια από κλασσικό συγκρότημα (Priest, Maiden κ.τ.λ) πίνει μπύρα με το δεξί χερί. Ομοίως, όποιος βρίσκει στιχουργική αναφορά πίνει με το αριστερό χέρι. Όποιος βρίσκει Helloween μελωδία ξεπατικωτούρα, κατεβάζει σφηνάκι. Δεν θα πάρει πολύ ώρα που όλη η παρέα θα είναι ντίρλα και θα τραγουδάει:

No matter where I'm going or anywhere I roam, I am the Master of Confusion

Maybe you'll see me coming or maybe I just don't, I am the Master of Confusion

Στη συλλογή μου έχω την special box set edition την οποία πέτυχα στο Δουβλίνο στα 20 ευρώ και την πήρα αμέσως παρά τις χαμηλές προσδοκίες που είχα. Με bonus κομμάτια, αρκετά ενδιαφέρον DVD με μίνι documentary, συνεντεύξεις, studio sessions, 7ιντσο (με unreleased), και φωτογραφίες της μπάντας που έχουν βάλει δέκα κιλά πούδρα στις μουτσούνες τους (undead φάση κι έτσι).