Gamma Ray - Majestic (2005)

 

Από το 1990 μέχρι το 2001 η περίοδος των Gamma Ray θύμιζε Ολυμπιακό εποχής Κόκκαλη. Κάθε χρόνο πρωτάθλημα, είτε με μπαλάρα-τεσσάρες σε βαζελοχανούμια και πορεία στο Τσουλού (Land of the Free), είτε με ζμπρώξιμο από επόπτες και βαριές ήττες από Χερενφέιν (No World Order).

Με τέσσερα χρόνια αναμονής, περίμενα από τον κοντό ότι θα μας ανατινάξει με το Majestic. Δηλώσεις ότι θα είναι το πιο σκοτεινό album που έχουν βγάλει ποτέ με είχαν βάλει στο τριπάκι ότι θα το αλλάξουν λίγο το Ramma Gay Metal και θα πάμε για Dark Ride καταστάσεις. Οι προσδοκίες ήταν στα ύψη οι οποίες έπεσαν κατακόρυφα μόλις αντίκρυσα το (πιο generic πεθαίνεις) εξώφυλλο.

Η μουσική όμως μετράει, αλλά κι εκεί κάτι έλειπε. Στα 4 χρόνια αναμονής ο Kai, με τον Richter, έγραψαν μουσική και στίχους που όσο κι αν προσπαθούσα δεν μπορούσα να τα βάλω δίπλα στο ένδοξο παρελθόν τους. Δεν έλειπε βέβαια και το κομμάτι (παίρνω πίπες στους Judas Priest) του Zimmerman, το Condemned to Hell που είναι πάντα μέτριο αλλά διασκεδαστικό.

Το πρωτάθλημα που πήραν οι Rays με το Majestic δεν το πανηγύρισε κανείς, όπως εκείνο με την υπόθεση Βάλνερ, κι ήταν η αρχή των πέτρινων χρόνων.