Στην διάρκεια των φοιτητικών μου χρόνων, υπήρξε μία μικρή περίοδος που παραλίγο να γίνω full time γκοθάς. Είχα μπλέξει σε μία παρέα που παίζαμε Vampire the Masquerade live, είχα ανακαλύψει τους Sisters of Mercy/Sentenced και με τραβούσε το όλο θέμα. Ευτυχώς δεν ενέδωσα στον πειρασμό, μιας κι οι καμπαρντίνες δεν ήταν του γούστου μου (ούτε για το πορτοφόλι μου) και δεν είχα υπερδυνάμεις να μπορώ να βλέπω τη νύχτα φορώντας γυαλιά ηλίου.
Ειδικά μετά το πέσιμο που είχαν φάει κάτι γκοθάδες, (ήμουν μάρτυρας) έξω από το Underground στα Εξάρχεια από άγρια μέταλλα, επιβεβαίωσε την επιλογή μου. Γενικότερα θυμάμαι τους γκοθάδες, παρά την badass εμφάνιση, να τρώνε πιο πολύ φάπα κι από τις πινέζες στη Χρυσοστόμου Σμύρνης. Κρίμα τα παιδιά, ούτε προκαλούσαν ούτε τίποτε.
Η μουσική τους όμως είναι και γαμώ, και σαν ιδίωμα έχει δώσει πολύ ωραίους γκοθ ροκ και μέταλ δίσκους. Είχα πολύ καιρό να πάρω έναν τέτοιο δίσκο και με το Mana των Idle Hands γούσταρα αρκετά. Τον τραγουδιστή, Gabriel Franco, δεν τον έχω ακούσει στα προηγούμενα συγκροτήματα που συμμετείχε, αλλά στους Idle Hands συνδυάζει φωνητική αισθητική Joy Division με metal κιθαριστικά περάσματα και πιασάρικες γκοθ μελωδίες.
Ξεχώρισα τα Don't Waste your Time, Give me to the Night και το Mana, αλλά κι ο υπόλοιπος δίσκος κυλάει όμορφα.
Το clear βινύλιο της συλλογής μου, περιλαμβάνει giant booklet (κάτι που πρέπει να το υιοθετήσουν όλες οι δισκογραφικές γιατί γαμάει), κι αφίσα φώτο του συγκροτήματος (κάτω από μία γέφυρα σε κάτι βρομόνερα) του Peter Beste η οποία είναι φοβερή και δίνει bonus points στην κυκλοφορία.
No comments:
Post a Comment