Motörhead - Overkill (1979)

 

Η πορεία κι εξέλιξη της σχέσης μου με τους Motörhead είναι παρόμοια με αυτή που είχα με τις φακές. Στην αρχή δεν την πάλευα καθόλου με την πάρτι τους, είχα όμως γνώση για την θρεπτική αξία (σε σώμα και νου) που παρέχουν. Κατά την περίοδο της στρατιωτικής μου θητείας άλλαξα τελείως γνώμη (για φακές και Motörhead), τους εκτίμησα κι αγάπησα. Οι φακές είναι το καλύτερο πιάτο που έφαγα κατά τη διάρκεια της θητείας μου, ήμουν ο μόνος μαλάκας που περίμενε πως και πως την Τετάρτη για να χλαπακιάσει μία γαβαθάρα φακές με μπόλικη φέτα και πιπέρι. Ακόμη κι ο πιο άμπαλος μάγειρας, σέρβιρε αξιοπρεπές μερίδες γευστικών οσπρίων και κάλυπτα τις ανάγκες μου για Nutrition Metal με σίδηρο, φώσφορο, μαγνήσιο και ψευδάργυρο.

Στον στρατό εκτίμησα και την μπάντα του Lemmy Kilmister, όντας στην συμπαθητική Λάρισα, στο αφιλόξενο στρατόπεδο του Μπουγά, έχοντας ξεμείνει με ένα mp3 player full τη δισκογραφία των Motorhead. Στις εξόδους μου στην πόλη, δεν ήθελα να ξοδεύω τα χρήματα μου στα Λαρισαϊκά σουβλατζίδικα με τις παράλογες τιμές και κέτσαπ στο σουβλάκι, οπότε έκοβα βόλτες με συντροφιά τη βραχνή φωνή και μπάσο του Lemmy, τις κιθάρες των Phil Campbell/Fast Eddie Clarke και τα τύμπανα των Mikkey Dee/Philthy Animal (έχουν περάσει κι άλλοι από τη μπάντα αλλά πάντα αυτοί οι πέντε θα είναι οι στυλοβάτες των Μηχανοκέφαλων).

Συγκροτήματα σαν τους Motörhead ή τους Saxon είναι μπάντες που η δισκογραφία τους ομοιάζει με μία πολύ καλή μακρόχρονη τηλεοπτική σειρά (π.χ Homeland). Θα υπάρχουν οι στιγμές που προσφέρουν δυνατές συγκινήσεις, οι πιο αδύναμες φάσεις, αλλά ο fan δεν θέλει να χάσει επαφή. Έτσι κι εγώ, αφού ο στρατός με έμπασε στους Motörhead-fans (αντί για ρουφιάνο, φιδέμπορα ή 200 κιλά όπως κάνει με τους περισσότερους), ξεκίνησα να προσθέτω τα άλμπουμ τους στη συλλογή μου.

Το Overkill είναι από τα all time classics με τον πρωτόλειο ήχο (που παρέμεινε πρωτόλειος μέχρι το τέλος) να δεσπόζει, ακατέργαστο rock n roll μέσα στη μπόχα και τη βρωμιά. Δέκα ύμνοι που ξεκινούν με το Overkill καταλήγοντας στο Limb from Limb κι έχοντας περάσει από κάτι Stay Clean, κάτι Capricorn, κάτι Damage Case και Metropolis κι ένα εκπληκτικό Snaggletooth εξώφυλο. Νοσταλγικό, τίμιο, διαχρονικό γαμημένο rock n roll που παίζει στα ηχεία μου loud n proud να γουστάρουμε.

Το CD της συλλογής μου είναι το reissue της Sanctuary Midline με bonus τη Richard Berry διασκευή (Louie Louie), Β sides και instrumental έκδοση του Tear Ya Down.