Θυμάμαι τα αθώα πρώτα χρόνια που ο παγκόσμιος ιστός (γνωστός κι ως World Wide Web) έδεσε με τον δίκτυο υπολογιστών κι οι πρώτες ιστοσελίδες εμφανίστηκαν στην οθόνη του τότε υπολογιστή μου (Pentium I στα 133ΜHz, MMX τεχνολογία παρακαλώ). Σε εκείνες τις (γεμάτες νοσταλγία) εποχές, ανακάλυψα την ιστοσελίδα των Lordian Guard, μπάντας άγνωστης τότε για μένα, μία εντυπωσιακή (για τα δεδομένα της εποχής) ιστοσελίδα με καλοσχεδιασμένους σιδερόφραχτους πολεμιστές σε κόκκινο και μαύρο φόντο. Όπως γίνεται συνήθως το εικαστικό κομμάτι ενός συγκροτήματος τραβάει την προσοχή, ειδικά τότε που δεν υπήρχε το YouTube κι οι λοιπές πλατφόρμες να πάρεις ένα δείγμα για το τι παίζει με την κάθε μπάντα. Ρωτώντας (πας στην πόλη) τους “ψαγμένους” συν-μεταλλάδες φίλους μου, ακόμη θυμάμαι την δωρική περιγραφή για τους Lordian Guard.
"Ξεχασμένα demo των Warlord, χωρίς τον Zonder, όπου τραγουδάει η Τσάμαινα".
Μετά από χρόνια που έπεσαν mp3 της μπάντας στα χέρια μου, διαπίστωσα πόσο “λίγη” ήταν η περιγραφή που είχα λάβει για το φαινόμενο των Lordian Guard. Οι ανατριχίλες που ένοιωσε το σώμα μου όταν πρωτοάκουσα το War in Heaven με την θεσπέσια φωνή της Vidonne και την κιθάρα του Τσάμη που έπλεκε επικά υαλογραφήματα με νότες (σουρεάλ περιγραφή). H μουσική των Lordian Guard περιέχει μία ουράνια αύρα, ένα heavenly element με δόσεις lawful good ιερής οργής. Είναι μαγευτική, σαγηνευτική κι γεμάτη λυρισμό κιθάρα του αδικοχαμένου Τσάμη προσδίδει μία αρχέγονη νοσταλγία.
Οι Lordian Guard είναι το ιερό τοτέμ των ακόλουθων του νεορομαντισμού, αναμεσά τους κι εγώ. Διαχωρίζω βέβαια τη θέση μου από το σάπιο κομμάτι της Ελληνικής νεορομαντικής νομενκλατούρας που έχει μολυνθεί από φαινόμενα εθνικισμού, ρατσισμού, μισογυνισμού κι όλα τα σκατά που κουβαλάνε στο κεφάλι τους τέτοια μιάσματα. Ντροπή κι αίσχος σε εμάς τους αληθινούς νεορομαντιστές που επιτρέψαμε σε τέτοια σκουπίδια να καπηλευθούν την επική λογοτεχνία, θρυλικά μουσικά συγκροτήματα κι έργα εικαστικής τέχνης, αντί να τους πάρoυμε τα κεφάλια πριν ακόμη το αυγό του φιδιού εκκολαφθεί και να τους χώσουμε τα holy lances στον πάτο τους κι ύστερα να πατήσουμε κι ένα χέσιμο στον τάφο του Ίωνα Δραγούμη.
Soundtrack για τις παραπάνω (αναγκαίες) πράξεις βαρβαρότητες το Woe to the Inhabitants of Earth, διαμάντι της συλλογής μου το βινύλιο της High Roller με bonus το 7άρι στις single version του Behold A Pale Horse και του τεράστιου Deliver Us. Τεράστια δισκάρα, για όσους τιμούν την ιερή ρομφαία του Paladin και ζουν με αρχές κι αξίες.
No comments:
Post a Comment