Apollo Ra - Ra Pariah (2022)

 Από το εσώφυλλο της κασέτας:

The songs of "Ra Pariah" had all the elements that make US Power Metal the favourite subgenre of countless metal fans worldwide. It has straight-forward anthems, powerful guitars, a massive rhythms section, melody, energy and a charismatic singer that adds a passionate character to the band.

Μεγάλες αλήθειες από τον Warlord of Crystal Logic Ανδρέα Ανδρέου. Το αμερικάνικο power που καθιέρωσε το EP των Queensrÿche (για το ποιος το όρισε δεν έχω άποψη, περιμένω τους μεταλλοπατέρες να ξεκινήσουν το ανά μεταξύ τους σιχτιριλίκι και να μάθουμε κι εμείς οι ταπεινοί οπαδοί), είναι η υπέρτατη μέταλ μουσική μετουσίωση για τους περισσότερους μεταλλάδες που γνωρίζω. Τουλάχιστον για όσους δεν παράτησαν το άθλημα και παρέμειναν πιστοί στον βωμό της ηλεκτρικής εξάχορδης και μετά τα 23 τους χρόνια (εκεί συνήθως χάνεται η μπάλα).

Προσωπικά δεν ανήκω σε αυτούς, αγαπώ αμερικάνικη τσιρίδα, power/progressive κιθάρες, ολοκληρωτικά τύμπανα, αλλά δεν αλλαξοπιστώ από το Τευτονικό Δόγμα.

Άσχετα που αυτοπροσδιορίζεται ο καθένας, το Ra Pariah είναι καταπληκτικό άλμπουμ, που για πολύ καιρό διάβαζα τα καλύτερα, αλλά δεν μπορούσα να βρω το άλμπουμ σε φυσική μορφή. Όταν το εντόπισα στα κιτάπια της High Roller, το τσίμπησα σε κασέτα για να το απολαύσω σε 80s καταστάσεις (κόλλησα κι αφίσες από το περιοδικό Αγόρι στους τοίχους).

Είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις που ακόμη κι από την πρώτη ακρόαση η γκάνβλα ξεχειλίζει με το "καλημέρα". Έντεκα κομματάρες η μία καλύτερη από την άλλη, κι όλο αυτό αβίαστα, δίχως επιτηδευμένα τεχνάσματα και θελκτικές παγίδες. Κατευθείαν στην ουσία του θέματος, καυτό μεταλ που θα γουστάρει κι πιο ανίδεος με το genre (π.χ. φαντασονέρντουλας που το έχει παραγαμήσει με το ατελείωτο συμφωνικό power από Ιταλία μεριά).

Aγαπημένα κομμάτια του άλμπουμ: 

 - το σουβλερό Out of the Night, το ομότιτλο στο οποίο μπορεί απλά να περιγραφεί ως "γίνεται της καραπουτάνας" metal

 - το Bane of the Black Sword (γιατί ο Elric του Melnibone γαμεί και δέρνει).