Αν υπήρχε ένας νόμος που απαιτούσε τα άλμπουμ να μοιράζουν ασπίδες και σπαθιά κατά την αγορά τους, το Legend of the Shadowking των Freedom Call θα ήταν το πρώτο που θα έμπαινε στη λίστα. Ξεκινώντας την ακρόαση, νιώθεις ήδη το μεταλλικό δέος να ανεβαίνει από τα ακουστικά – και, φίλε μου, δεν είναι εύκολο να το σταματήσεις.
Οι Freedom Call, οι αδιαμφισβήτητοι πρίγκιπες της ευθυμίας στο power metal, κατάφεραν ξανά να δημιουργήσουν έναν ηχητικό κόσμο τόσο ηρωικό, που νιώθεις ότι αν δεν νικήσεις έναν δράκο μετά την ακρόαση, δεν το άκουσες σωστά. Με τα πρώτα riffs, η κιθάρα ξεκινά να ραγίζει - κυριολεκτικά, αν το ηχοσύστημα έχει υποφέρει από πρότερες ακροάσεις power metal. Σκέψου το σαν ένα μείγμα ανάμεσα σε μια μεσαιωνική γιορτή και την ορμή ενός φανταστικού πολεμιστή που μόλις ανακάλυψε πως έχει +10 στον ήχο και +20 στην υπερβολή.
Τα κομμάτια του άλμπουμ έχουν μια επική κλίση που σε κάνει να φωνάζεις «ΕΠΙΘΕΣΗ!» και «ΔΟΞΑ!» σχεδόν ασυναίσθητα, ακόμα κι αν βρίσκεσαι στον καναπέ με πιτζάμες. Οι στίχοι είναι ένα μείγμα θρύλων, γενναιότητας και, φυσικά, ενός σκιερού βασιλιά που πιθανότατα θα αντιμετωπίσεις με κάποια επική σκουριασμένη μαγική λεπίδα που βρήκες στην αποθήκη.
Το άλμπουμ έχει και τα απαραίτητα κομμάτια-ύμνους για το κοινό, με refrain τόσο κολλητικά που πιθανότατα θα ξυπνήσεις την επόμενη μέρα ψιθυρίζοντας επικά «Shadowking!», χωρίς να ξέρεις ακριβώς γιατί. Μη ρωτήσεις. Απλά απόλαυσέ το.
Με δυο λόγια: το Legend of the Shadowking δεν είναι απλώς ένα άλμπουμ· είναι μια κλήση σε μια μυθική περιπέτεια που ίσως δεν ήξερες πως χρειάζεσαι. Αν τα τραγούδια ήταν όπλα, τότε εδώ έχουμε τα Excalibur των power chords!
Ζήτησα από το λεκτικό σύστημα τεχνητή νοημοσύνης που έχω αναπτύξει, να feedάρει το περιεχόμενο του blog και να γράψει ένα άρθρο για το Legend of the Shadowking των Freedom Call. Φρίττω με το αποτέλεσμα και συνειδητοποιώ τι σκατά γράφω τόσα χρόνια. Αλλά δεν πτοούμαι...
No comments:
Post a Comment