Έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα, παραπάνω από όσο θα έπρεπε, με το μυστήριο των Number Stations. Οι σταθμοί αριθμών πρόκειται για ραδιοφωνικές αναμεταδόσεις στα βραχέα κύματα από ανεπίσημους ραδιοφωνικούς σταθμούς. Κάποια ημέρα της εβδομάδας, όχι τυχαία, και συνήθως νυχτερινή ώρα, για πολύ λίγα λεπτά γίνεται μετάδοση μίας σειράς αριθμών από κάποια ηχογραφημένη ή synthesized φωνή. Οι αριθμοί περιέχουν ένα κωδικοποιημένο μήνυμα κι η λειτουργία τέτοιων σταθμών υφίσταται εδώ και πολλές δεκαετίες.
Παίζει να είναι από τις ελάχιστες θεωρίες συνωμοσίας η οποία έχει ακλόνητα στοιχεία για την επαλήθευσή της, κρύβει ένα σενάριο στρατιωτικής κατασκοπίας με στέρεη βάση και μπορεί να την ερευνήσει ο καθένας που θέλει να διαθέσει χρόνο και κάποιο υποτυπώδη εξοπλισμό. Κι όμως στις τάξεις των ψεκασμένων δεν υπάρχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και τα number stations περνάνε απαρατήρητά. Οι παπαριές περί εμβολίων του σατανά κι ερπετόμορφους που ρουφάνε αδρενοχρώμιο, έχουν περισσότερο ψωμί, αφού γνωρίζουν κι οι ίδιοι ότι πρόκειται για τεράστιες πίπες αλλά ο μαζοχισμός από τον οποίο νοσούν ψυχικά δεν τους αφήνει ήσυχους.
Με λίγη αναζήτηση κι έναν ψηφιακό εξομοιωτή ραδιοφώνου (εκτός κι αν είναι διαθέσιμο το ράδιο του παππού), μπορεί κανείς να βρει τις πολυπόθητες συχνότητες και τις μυστηριώδεις ώρες που κάποιο number station θα μεταδώσει την αλληλουχία αριθμών. Δεν υπάρχει τίποτε πιο creepy από το να ξενυχτάω στον υπολογιστή, ακούγοντας τον στατικό θόρυβο των βραχέων κυμάτων ώσπου να ακουστούν τα πολυπόθητα μπιπ που σηματοδοτούν την έναρξη του μηνύματος. Κι ύστερα η ηχογραφημένη φωνή (συνήθως γυναικεία) ή κάποιος κώδικας Μορς, να γεμίζει τα ηχεία κι εγώ να βιώνω ένα κοκτέιλ έντασης κι αδρεναλίνης.
Η τεχνολογία των ραδιοκυμάτων, όσο πεπερασμένη κι αν είναι (ειδικά από την εμφάνιση του διαδικτύου κι έπειτα), εξακολουθεί να λειτουργεί ως μέσο μετάδοσης πληροφορίας, περιτριγυρισμένη από έναν παχύ πέπλο μυστηρίου που συγκλονίζει.
Την μυστηριώδη πλευρά του ραδιοφώνου επέλεξαν να υμνήσουν οι Krawftwerk με ένα φανταστικό concept άλμπουμ παντρεύοντας ηλεκτρονικούς ήχους δυστοπίας με διάσπαρτα ευχάριστα μουσικά θέματα. Radioactivity, Antenna, Ohm Sweet Ohm, κομμάτια που συγκλονίζουν τον εγκέφαλό μου όσο και το χόμπι που μόλις περιέγραψα.
Το πιο αντιπροσωπευτικό κι υποτιμημένο άλμπουμ των τεράστιων Γερμανών, απαραίτητο άκουσμα για κάθε μεταλλά που θέλει να ολοκληρωθεί ως ακροατής.
No comments:
Post a Comment