Χωρίς να παραβλέπω το υπερέπος Epicus Doomicus Metallicus με την αδιανόητη φωνή του Längquist, θεωρώ πως η χρυσή εποχή των Candlemass εστιάζεται στην τριπλέτα Nightfall, Ancient Dreams και Tales of Creation. Κοινός παρονομαστής ο μπουχέσας Ιταλοσουηδός Messiah Marcolin. Ο Messiah σφράγισε το απόγειο έμπνευσης του Leif Edling και σύνδεσε απόλυτα το όνομα των Candlemass με την πληθωρική του περσόνα, το stage show του σαν Καθολικός Μοναχός και την στεντόρεια φωνάρα.
Έρχεται το πλήρωμα του χρόνου, ο Marcolin δεν μπορεί να συνυπάρξει με τη μπάντα, αποχωρεί και δημιουργεί τους Memento Mori με τον Mike Wead. Αδιανόητο να βλέπεις ανθρώπους με τέτοια άριστη καλλιτεχνική χημεία να μην μπορούν να συνεργαστούν επαγγελματικά.
Ο Edling έχει ακόμη τόνους μουσικής να προσφέρει στον κόσμο, και για το Chapter VI θα φέρει στην ομάδα και θα δώσει μικρόφωνο στον (δεν υπήρχα πουθενά έως τότε) Thomas Vikström. Η σύγκριση με τον προκάτοχό του είναι αναπόφευκτη, τελείως διαφορετικοί τραγουδιστές, ο χοντρός είναι η Doom φωνητική ενσάρκωση, ο Vikström έχει πιο heavy/power αύρα. Κι αν η ζυγαριά γέρνει προς τον Messiah (μόνο ο Oliva μπορεί να τον πάει κόντρα), τα τραγούδια του Chapter VI ταιριάζουν απόλυτα στη φωνή του Vikström.
Θεωρώ πως με το ίδιο υλικό και Messiah στη φωνή θα μιλάγαμε για έναν αδύναμο Candlemass δίσκο. Κι όμως το Chapter VI έχει εξαιρετικά κομμάτια (The Dying Illusion, Temple of the Dead, Black Eyes), τεράστια ριφ κι ο Thomas Vikström δίνει ρέστα στην ερμηνεία. Η μπάντα άλλαξε κεφάλαιο και μπήκε σε νέα όμορφα μονοπάτια. Πάντα θα υπάρχει η ανεπιστρεπτί χρυσή εποχή που ανατριχιάζαμε με το "You are bewitched" αλλά the show must go on.
Ο XXL Μεσσίας χάρισε μοναδικές στιγμές με τους Memento Mori, o Leif εξέλιξε τη μουσική του με υπέροχα άλμπουμ όπως το Chapter VI, ανέδειξε νέους παικταράδες στη Σουηδική metal σκηνή κι εμείς που απολαμβάνουμε ετούτα τα πνευματικά αγαθά πρέπει να είμαστε ευγνώμονες που ζήσαμε και ζούμε αυτή τη μαγική εποχή.
No comments:
Post a Comment