Blind Guardian - A Twist in the Myth (2006)

 Άλμπουμ που προξένησε τεράστια χιονοστιβάδα συναισθημάτων, μας γάμησε τα πρέκια αλλά στο φινάλε οι Guardian δικαιώθηκαν κι έλαβαν τα experience points στο (σχεδόν) ακατόρθωτο epic quest τους.

Σε λιγότερο από 20 χρόνια ύπαρξης, οι Βάρδοι παρέδωσαν 7 χρυσά άλμπουμ. Σαφώς κάποια είναι πιο χρυσά από τα υπόλοιπα, ενώ κάποια έχουν αμφισβητηθεί από κάτι λέχρες. Αγνοώντας τις λεχρίτικες απόψεις για το υπερτρομερό A Night at the Opera, το να συνεχίσει η μπάντα σε αυτό το επίπεδο ήταν υπεράνθρωπο (είναι όντως κοινοί θνητοί οι Guardian? ένα demigodιλίκι το έχουν). 

Και σκάει μύτη το single Fly, να αναστατώσει τις τάξεις των Guardianάκηδων. Κάτι δεν πήγαινε σωστά με αυτό το κομμάτι, οι κιθάρες ξένιζαν, τα τύμπανα είχαν μπουκώσει (καλώς τον καράφλα), κι οι φωνητικές γραμμές δεν κατεδάφιζαν πραγματικότητες.

Παρόλο που αντικειμενικά το Fly δεν είναι άσχημο τραγούδι, προξένησε τεράστιο φόβο. Τρομάζαμε στη σκέψη να είχε τα παραπάνω χαρακτηριστικά, ολόκληρο το άλμπουμ. Άλλωστε είχαν επιλέξει το Fly σαν single. 

Η μεσαιωνική folk power μπαλάντα Skalds and Shadows, εξισορροπούσε κάπως τα πράγματα. Το αδερφάκι των Past and Future Secret, Harvest of Sorrow κι όχι μόνο, λαμβάνει επάξια τη θέση του σε μία λίστα μοναδικών Guardian κομματιών που λυγίζουν και τον πιο σκληρό καριόλη Dungeon Master να δείξει λίγο έλεος στα μέλη του party.

Το "ΑΙ" εξώφυλλο του Anthony Clarkson έπαιξε κι αυτό τον αρνητικό ρόλο του. Ο πούστης, μπήκε σε χρονομηχανή, ταξίδεψε στο μέλλον και ζήτησε από το ChatGPT να φτιάξει το πιο generic βαρετό Blind Guardian εξώφυλλο. 

Το κλίμα ήταν στραβό, οι μαλάκες οι Guardian-haters περίμεναν στη γωνία (γιατί γνώριζαν κι οι ίδιοι πως με το A Night at the Opera, έφαγαν πούτσα) και δυστυχώς αυτή τη φορά η χολή που έβγαλαν δεν γύρισε πίσω στις άσχημες μάπες τους.

Το άλμπουμ δεν έχει τη ομοιογένεια που είχαν συνηθίσει στα έπη του παρελθόντος. Κατά την ακρόαση επικρατούσε σύγχυση, άβολες αντιδράσεις, έφευγε και κάνα κλανίδι, αλλά το χειρότερο όλων... για πρώτη φορά στην ιστορία των τεράστιων βάρδων, εντοπίζεται κομμάτι filler. Κι όχι ένα, αλλά τρία.

Προσωπικά δεν θα αφαιρούσα ούτε νότα, σε ότι είχαν κυκλοφορήσει από το Battalions έως και την Νύχτα στην Όπερα, αλλά από το Twist θα έδιωχνα με ελαφριά την καρδιά, τα Straight Through the Mirror, The Edge και The New Order. Δεν είναι κι ότι χειρότερο έχουν γράψει (οι πραγματικές μπαλούφες, λίγα χρόνια αργότερα), αλλά δημιουργούσαν μία κούραση στην ακρόαση του άλμπουμ. Με δεδομένα τα "ξενόφερτα" Fly, Another Stranger Me και την έλλειψη καταιγισμού από υπερκομματάρες, προσπαθείς να παίξεις άμυνα με μικρότερη διάρκεια για να "μείνουν" στον ακροατή οι γαμάτες στιγμές.

Και ναι, το άλμπουμ έχει γαμάτες Guardian στιγμές. Turn the Page, Otherland, Lionheart, κομμάτια που νοιώθω ευτυχία που υπάρχουν στη ζωή μου. Παράλληλα με τα πολύ καλά This Will Never End, Carry the Blessed Home, τη μπαλάντα Skalds και τα δύο προαναφερθέντα που, ναι μεν "ξινίζουν", αλλά ακούγονται ευχάριστα.

Όσοι επενδύσαμε την αγάπη μας στο όγδοο full length πόνημα των Βάρδων, δικαιωθήκαμε. To A Twist in the Myth μπήκε στις καρδιές μας με θετικό πρόσημο, επιβεβαίωσε το γνωμικό "even gods make mistakes" και σε καμία περίπτωση δεν ήταν προοιωνός για τους απαράδεκτους κόκκκινους καθρέπτες και το γαμω-ορχηστρικό.