Μία φορά κι έναν καιρό στα θρυλικά 80s, τα αδέλφια Kurt και Scott Slavik είχαν υπερκαβλώσει από την μπασκετική ομαδαρά που χτιζόταν σιγά σιγά γύρω από τον απόλυτο legend Michael Jordan κι αποφάσισαν να παίξουν heavy metal. Δεν είναι τυχαίο πως η μεταλ σκηνή του Σικάγο γαμεί και δέρνει από τα μέσα της δεκαετίας του '80, οι έφηβοι κάτοικοι του Illinois έπαιρναν δημιουργική ενέργεια από τον φέρελπί καράφλα των 1.98.
Οι Hedstone όμως έκαναν το extra push over the cliff που χρειάζεται μία μπάντα. Έκαναν embrace τo μουστάκι του σατανά. O τραγουδιστής των Hedstone Kurt Slavik φέρει το ιδανικό μέταλ μουστάκι, που δίνει +2 στα vocal skills και demonic boost στα critical. Δεν μπορεί να δοθεί διαφορετική εξήγηση στη φωνάρα που πιάνει παρόμοια πικ γαματοσύνης με τις κιθάρες που λαμβάνουν χώρα στο άλμπουμ. Ο Clay Yoskas γνωρίζει πολλά κιλά εξάχορδης και δεν μοιράζει απλόχερα ιδιοφυή μουσικά θέματα με μπαμπάτσικες ριφ αλληλουχίες.
Η φάση των Hedstone είναι "πάμε να ακούσουμε σοβαρή μεταλ κιθάρα" (εξού κι η flying V στο εξώφυλλο που την κρατάει ένα ζόμπι... ότι στο διάολο είναι τούτο). Με το άλμπουμ/συλλογή των Hedstone χορταίνω όλες τις αρετές που μπορεί να προσφέρει η σκληρή εκδοχή της ηλεκτρικής κιθάρας, συνοδευμένη από μουσικούς με όραμα και καβλωμένη αγάπη, άσχετα αν δεν υπήρξε ποτέ η συνέχεια που τους αρμόζει.
Break the Spell, Lady of the Night, το θρυλικό Air Raid, Nuclear Winter, οι τύποι έγραψαν απίστευτα έπη, πως στον πούτσο δεν τους τσίμπησε κάποιος γιάπης λαμόγιο μάνατζερ να μπουν στο εμπορικό πάνθεο του US Power.
Σημασία έχει πως η μουσική τους υπάρχει στις CDοθήκες όσων αγαπάνε το είδος (συγκεκριμένα, 500 μαλάκες είμαστε, εγώ είμαι το νούμερο 377), στη limited edition της Arkeyn Steel. Κι όπως πάντα το booklet φτιαγμένο από αυτό το υπέροχο πλαστικό χαρτί που μαστουρώνω σαν καριόλης κάθε φορά που ακούω το άλμπουμ, διαβάζω στίχους, απολαμβάνω φωτογραφίες με μούρες, μουστάκια, άβολες πόζες και σνιφάρω ανάμεσα στις σελίδες.
No comments:
Post a Comment