Επειδή δεν έφθαναν τα φράγκα που βγάζει με τους Στρατόσαυρους, ο Κοτιπέλτος είπε να ξεκινήσει και τη σόλο καριέρα. Στο πρώτο του άλμπουμ, προκειμένου να μην καταλήξει Stratovarius β' διαλογής, μάζεψε παικταράδες της σκηνής ώστε να βγει ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα. Ο Romeo από Symphony X, ο Härkin από Sonata Arctica, ο Grapow από Helloween (καλά αυτός, όπου βρει χώνεται) κι ο Kainulainen από τους HIM (για love metal πινελιές).
Συνήθως αυτά τα project δεν είναι για χόρταση, εκτός κι αν είσαι ο Dickinson. Κι όντως το άλμπουμ είναι ικανοποιητικά καλό, έχει λάβει επάξια τη θέση του στο europower metal πάνθεον της δισκοθήκης μου. Βέβαια εύκολα μπορεί κάποιος χαχόλος να το χαρακτηρίσει Stratovarius κλώνο κι όχι άδικα. Από τη στιγμή που τραγουδάει μία τόσο χαρακτηριστική φωνή, οι συνειρμοί είναι αναπόφευκτοι. Όχι ότι έγινε καμία προσπάθεια για συνθετική διαφοροποίηση, η φάση ήταν "μάγκες τη συνταγή την ξέρουμε, πάμε να δώσουμε στον κόσμο αυτό που περιμένει".
Θυμάμαι να απολαμβάνω μαγεμένος το άλμπουμ και να ονειρεύομαι τη μελλοντική μου σύζυγο, ακούγοντας την συγκινητική μπαλάντα Beauty Has Come
She comes to me in my dream, More beautiful than I’ve ever seen
And whispers words of love and hope into my ear
I don’t want her to go away
She tells me she would like to stay, As I see her wipe away a lonely tear
No comments:
Post a Comment