Monday, June 16, 2025

Nocturnal Rites - The 8th Sin (2007)


 Δεν μπορώ να πω πως είμαι φαν της ονοματοδοσίας σε άλμπουμ με βάση τον αριθμό κυκλοφορίας. Το βρίσκω ολίγον τι τεμπέλικο. The 8th Sin, οκ τα καταλάβαμε έχετε βγάλει οκτώ άλμπουμ, είστε γαμάτοι. Βάλτε λίγο τη φαντασία να δουλέψει κι ονομάστε το ... ας πούμε Symphony of the Thunder Phoenix. 


Ακόμη κι οι τεράστιοι Rage που ονόμασαν το 21ο τους άλμπουμ με με το προφανές όνομα 21, τουλάχιστον έκαναν σύνδεση με το παιχνίδι black jack κι έπαιξαν σωστή μπαλίτσα. Που να ξέρουν από τέτοια οι Nocturnal Rites, αυτοί μόνο να παράγουν γαμάτο power metal ξέρουν.


Η αλήθεια είναι πως η αντικατάσταση του Anders Zackrisson με τον Jonny Lindqvist δεν λειτούργησε ιδεατά. Φωνάρες κι οι δύο, αλλά ο Zackrisson έδινε ένα immortality στους τρομερούς power ύμνους του παρελθόντος. Ο Lindqvist είναι λίγο πιο by the book τραγουδιστής. Πάρε λίγο γρέζι, λίγες ψιλές, μπόλικο commitment κι είμαστε έτοιμοι. 


Αυτά και με αυτά, η φθίνουσα πορεία των Rites μας έφθασε στο όγδοο αμάρτημα με ένα (θα μπορούσε να πει κάποιος διεκπαιρεωτικό) άλμπουμ που προσωπικά δεν το βρίσκω τόσο κακό όσο η διαδικτυακή κοινότητα που σιχτιρίζει (bring the old Nocturnal Rites back). Σίγουρα δεν έχει τις στιγμές που προκαλούν ανατριχίλα των τριών πρώτων άλμπουμ, αλλά δεν είναι και σκουπίδι. Έχει αρκετές καλές στιγμές όπως το Tell Me, το Call Out to the World, το Not like You και τη συναισθηματική μπαλάντα Me.


Σε ένα παράλληλο σύμπαν που οι Rites δεν κυκλοφόρησαν ποτέ τα τρία πρώτα άλμπουμ κι όλα ξεκίνησαν από το Afterlife, θα τους χαρακτηρίζαμε ένα δυνατό power metal συγκρότημα που κρατάει τη σημαία ψηλά σε μία εποχή που το ιδίωμα αργοπέθαινε. Επειδή όμως ζούμε σε αυτό το γαμημένο σύμπαν κι η αναπόφευκτη σύγκριση με τις στιγμές απόλυτης δόξας θα είναι εκεί να μας μαγαρίζει τις στιγμές που θέλουμε (και δεν μπορούμε) να απολαύσουμε όπως του αρμόζει, άλμπουμ σαν το The 8th Sin.

No comments:

Post a Comment