Το απόλυτο επιστέγασμα της μαγικής εποχής, απόλυτης κυριαρχίας του europower metal. Καινούργιος αιώνας, ο Schwarzenegger μας έσωσε από τον Millenniumαντίχριστο και αμέτρητες μπάντες από την γηραιά ήπειρο είχαν λάβει με την αξία τους αναμφισβήτητο status στο metal universe.
Καινούργιοι ήρωες είχαν εμφανιστεί στα liner notes των πολυπόθητων CD. Ατελείωτοι κόσμοι φαντασίας ξεδιπλωνόντουσαν στις μουσικές ιστορίες που καταβροχθίζαμε μετά μανίας οι αγάμητοι (λέμε τώρα) νέρντουλες RPGάδες.
Κι από το πουθενά ο σαμιαμίδης Tobias Sammet έρχεται να φέρει το Infinity War/Endgame του ευρωπαϊκού power metal. Μάζεψε τρεις τιτάνες της 90s σκηνής, Richter από Gamma Ray, Grosskopf από Helloween και Holzwarth από Sieges Even, ομαδάρα όμοιας γαματοσύνης με τους original Avengers. Εγένετο The Metal Opera, οι παγκόσμιες σταθερές άλλαξαν κι ακόμη το ίδιο το Matrix αναβαθμίστηκε σε νέα version.
Ο Tobias είχε το δυνατό χαρτί πως θα κουβαλήσει φωνές που θα ενθουσιάσουν τους οπαδούς σε σημείο (χέζω στα βρακιά μου από τη χαρά μου). Andre Matos για τον ρόλο του Elderane the Elf (προφανώς κι ήταν elf ο Matos, δεν υπήρξε ποτέ human), Kai Hansen ως Regrin the Dwarf (δεν θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο), Oliver Hartmann ως Pope Clemens IIX (μας τα είχαν πρήξει με τα θεολογικά στους At Vance, οπότε τον πήρε τον ρόλο επάξια), Rob Rock ως Bishop Johann Adam von Bicken (κατευθείαν για Warhammer), Sharon Den Adel ως Anna Held (φανταστική, θα έπρεπε να έχει περισσότερη συμμετοχή), ο Ralf Zdiarstek ως Bailiff Falk von Kronberg (ποιος στον πούτσο είναι αυτός), David DeFeis ως Jakob the Dominican Monk (ο άνθρωπος που κλέβει την παράσταση και στα δύο μέρη της όπερας), ο Tobias Sammet σαν Novice Gabriel Layman (έτσι, ταπεινός) και η τεράστια επιστροφή Michael Kiske/Ernie ως Druid Lugaid Vandroly.
Η φάση με τον Ernie, στην εποχή που το διαδίκτυο και τα social media έβρισκαν τα πρώτα τους βήματά, έφερε ένα όμορφο μυστήριο και μπόλικη ίντριγκα για συζήτηση. Ποιος είναι αυτός ο μυστήριος Ernie με τούτη την φωνάρα. Είναι ο Kiske, είναι ο Midnight, είναι τεχνητή νοημοσύνη και στα αρχίδια μας; Μπόλικο σούξουμουξου να συνοδεύει την ακρόαση του πρώτου μέρους της φοβερής διλογίας.
Ο Sammet όμως έγραψε και κομματάρες, ένα διπλό άλμπουμ γεμάτο αθάνατους ύμνους. Δύο ώρες γεμάτες φανταστική μουσική, power metal στα καλύτερά του, όπως διαμορφώθηκε και αγαπήθηκε στα μαγευτικά 90s. Δεν υπάρχει ούτε μισό αδύναμο κομμάτι, ενώ οι συγκλονιστικές στιγμές της διμερής Metal Opera, είναι hitάρες που μπαίνουν σε κάθε σοβαρή europower metal playlist.
Από διαφορετικό κοντό, πνευματικό ηγέτη του ιδιώματος, περιμέναμε να αποδώσει ένα τέτοιο εγχείρημα, όμως το χρίσμα το έλαβε ο χαρισματικός Tobias και το έφερε εις πέρας στο απόλυτο.
Ορόσημο για το (πλέον ταλαιπωρημένο) ιδίωμα, milestone της heavy metal μουσικής γενικότερα, μία συλλογική τιτάνια προσπάθεια που χάραξε του ρου της μουσικής ιστορίας.

Από τους αγαπημένους μου δίσκους του ιδιώματος. Ειδικά την πρώτη φορά που είχα ακούσει το the Tower από τον πρώτο δίσκο είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό. Παρότι δεν έζησα από πρώτο χέρι την χρυσή εποχή του power metal καθώς ήμουν πολύ μικρός, μόνο και μόνο η ακρόαση των τραγουδιών μου δίνει την εντύπωση μιας πολύ ωραίας περιόδου.
ReplyDeleteΕίναι αλήθεια πως τα power metal διαμάντια των 90s κι αρχές 00s, βγάζουν μία γλυκιά νοσταλγία μίας μαγικής εποχής.
Delete