Όταν υπερμαλακίζομαι με το ChatGPT…
Στης μοίρας το τρένο, το Mystery Train,
με Young Blood στις φλέβες, φωτιά και pain.
Στο άπειρο φτάνω — Alpha Centauri αστραπή,
και πίσω δεν γυρνάω, η ζωή είναι φυγή.
Μες στη νύχτα Gone in the Night,
μες στο σκοτάδι, δεν ψάχνω το light.
Η καρδιά μου ανάβει, This Fire με καίει,
το παλιό μου το δέρμα το αφήνω να ρέει.
Δεν με κρατάνε ούτε Money, Money,
ούτε ψεύτικοι φίλοι, ούτε ψεύτικο honey.
Lettin' Go απ’ τα βάρη, τα πρέπει, το ψέμα,
με τον άνεμο πάω, δε με νοιάζει το θέμα.
Και αν μου πεις Take It or Leave It, γελώ,
δεν κρατάω βαρίδια, πετάω, πετώ.
Γιατί η ζωή μου είναι σαν ροκ φυλακή,
κι όμως βρίσκω το φως, μες στην κάθε σιωπή.
Μα ξέρω, Anyday, θα 'ρθει το crash,
με την ψυχή μου φωνάζω, δεν είμαι απλός dash.
Δεν έχει No Place to Run, μα εγώ θα σταθώ,
γιατί μέσα στο χάος, θα τραγουδώ και θα ζω.
Δεν ανήκω στο πλήθος, δεν παίζω το σόου —
έχω φλόγα δικιά μου, και ακούω UFO...
No comments:
Post a Comment