Το επικό doom metal χρειάζεται συγκροτήματα σαν τους Gothic Stone, που θα μεταλαμπαδεύσουν την ιερή φλόγα των Candlemass, από τη στιγμή που οι ίδιοι έχουν χαθεί άγνωστα καλλιτεχνικά μονοπάτια (κοινώς, έχουν να βγάλουν δίσκο που να ακούγεται από το Psalms for the Dead). Επίσης η Doomsword φωνή του Gabriele Grilli πρέπει να παραμείνει ζωντανή, όσο η ιερή καράφλα του παραμένει κι αυτή εν ζωή κάτω από την μοναστηριακή κουκούλα.
Το Haereticus Empyreum είναι καταπληκτικό άλμπουμ επικής καταδίκης, στέκεται δίπλα στα τέσσερα πρώτα αριστουργήματα των Candlemass. Πανέμορφη σκοτεινή μουσική που σαγηνεύει, σαν κάτι μιλφάρες χήρες που συναντάς σε κηδείες ντυμένες στα μαύρα που κολάζουν όσους ήρθαν να τη συλλυπηθούν. Κι οπαδός του doom metal να μην είσαι, με το που ακούς ένα Caereris Mundus (The Necromancer) ή το τρομερό The Oath of the Gothic Stone, γίνεσαι αυτόματα.
Ειδικά στο The Necromancer, έχουν πέσει αδιανόητα καλή δουλειά στις κιθάρες, έχεις τον Grilli να δίνει την ερμηνεία της ζωής του, χώνουν και εκκλησιαστικά στοιχεία που ταιριάζουν γάντι, μαύρη θεματολογία με νεκρομάντηδες, πάρε το επικό αριστούργημα στη μάπα.
Διασκευή στο θέμα του Doctor Who, με το Time Lord για να χτυπήσει κόκκινο το νερντουλόμετρο, το Dies Irae ανοίγει υπέροχα μία μαύρη λειτουργία ενώ τα Luciferian Dawn και Sidereus Nuncius κλείνουν τον δίσκο όπως ξεκίνησε, με σατανάδες και κοσμικό τρόμο.
Εκεί που το παράκαναν λίγο ήταν με τις Candlemass αναφορές. Από το ίδιο το όνομα του συγκροτήματος, στίχοι, τίτλοι, μέχρι και στιλιστικές επιλογές. Βέβαια στα credits του δίσκου εκεί που δίνουν το salute στους εμπνευστές τους, οι πατέρες του epic doom, παίρνουν (τα αρχίδια μου) την έκτη θέση πίσω από Priest, Sabbath, Maiden και τα δύο πονήματα του King Diamond. Και καλά να πάθουν με την κατρακύλα της τελευταίας δεκαετίας.
Το πολυαγαπημένο genre παραμένει ζωντανό, με συγκροτήματα σαν τους Gothic Stone, γαμιώντας και δέρνοντας.
No comments:
Post a Comment