Grave Digger - The Dark of the Sun (1997)

 Πριν ακόμη χωθώ στο Greek Grave Digger fan club και νοιώσω την σαγηνευτική παρουσία του Reaper στη ζωή μου, ήμουν ένας απλός ταπεινός ακροατής της μπάντας που όρισε το τευτονικό heavy metal. Η χαρακτηριστική φωνάρα του Boltendahl είχε εντυπωθεί στη συνείδησή μου από την πρώτη επαφή.

Κι εκεί είναι που μαθαίνω από έναν άκυρο της παρέας μου, ότι οι Grave Digger έχουν διασκευάσει Παπακωνσταντίνου. Σιγά μην παίξουν και στο φεστιβάλ της Κ.Ν.Ε, το θεώρησα μεγάλη παπάτζα, από εκείνες που κυκλοφορούσαν με το κιλό εκείνη την εποχή. Πριν την εποχή του internet, το μεταλλικό ράδιο-αρβύλα έπαιζε σε όλες τις συχνότητες στα βραχέα, μεσαία και μακρά.

Έλα όμως που κάποια στιγμή ήρθε η επιβεβαίωση κι όντως οι Grave Digger έχουν διασκευάσει το Hellas του Wassilli Papagkonstantinou σε live εκτέλεση. Και το κυκλοφόρησαν στο EP που ακολούθησε το υπερέπος Tunes of War. 

Με σκληρή δουλειά και οικονομική αφαίμαξη του τοπικού καταστήματος χριστιανοπωλείου, μάζεψα τους απαραίτητους οβολούς. Με περίσσεια γκάβλα και δύο αλλαξιές βρακιά για το δρόμο, ώθησα για τη Metal Era που για κάποιον περίεργο λόγο είχε κολλήσει στο μυαλό μου ότι θα το είχαν διαθέσιμο το πολυπόθητο EP. 

Έφθασα στο μαγαζί, διέκοψα τον Mutilator από το αέναο Magic the Gathering (τόσα Dark Banishing spells ούτε στην Κάισσα δεν έχουν παιχτεί), άρχισα να τον πρήζω για το The Dark of the Sun. Και ναι, υπήρχε στο κατάστημα, σε CD και picture disk βινύλλιο. Συσκευή να παίζω βινύλλια, τότε δεν είχα (με το ζόρι είχα CD player), οπότε η αγορά του CD ήταν μονόδρομος. Έλα όμως που το Hellas περιλαμβανόταν μόνο στο βινύλιο, το οποίο ήταν και πανάκριβο για τα δεδομένα μου. Όχι ρε Gun Records, μη με γαμάς έτσι... ποιος αγόραζε βινύλλια στα 90s, όλοι με τα CD είμασταν... Λύπη, απογοήτευση, μαρασμός, συναισθήματα χειρότερα κι από τη στιγμή που έχεις ξοδέψει όλο το mana για ένα θανατηφόρο Fireball για να σου γαμήσει την ψυχολογία ένα ξεγυρισμένο counter spell.

Αγόρασα το CD, περισσότερο ως μία κίνηση παρηγοριάς, να αφήσω και τον Mutilator να συνεχίσει το παιχνίδι του, και πήρα τον δρόμο της επιστροφής για να απολαύσω την φάλτσα αγριοφωνάρα του Chris και να καβλώσω ξανά με τις αθάνατες κομματάρες των νεκροθαφτών.