Accept - The Rise of Chaos (2017)

 

Heavy Metal και πάμε αριθμολαγνεία που όλοι αγαπάμε. Σύμφωνα με το Metalstorm.net, οι βαθμολογίες (με τριψήφιο αριθμό ψήφων) που έχουν τα τέσσερα πρόσφατα άλμπουμ των Accept είναι:

- Blood of Nations 8.6

- Stalingrad 8.1

- Blind Rage 8

- The Rise of Chaos 7.6

Και τα τέσσερα, λοιπόν, άλμπουμ στα ίδια περίπου υψηλά επίπεδα με το Blood of Nations δύο τσικ πάνω, και το Rise of Chaos δύο τσικ κάτω. Συμφωνώ; Χμ… Maybe. Maybe not. Maybe fuck yourself. (μεγάλε Mark Wahlberg!). Προσωπικά τα βρίσκω και τα τέσσερα άλμπουμ εξίσου δυνατά, με το καθένα να έχει 3-4 κομμάτια υποψήφια για best of συλλογες/live, άλλα 3-4 κομμάτια υποσχόμενα growers και τα υπόλοιπα συμπληρώνουν ευχάριστα το σύνολο της ακρόασης. Το Blood of Nations έχει το lead στις προτιμήσεις γιατί έβαλε τους Accept ξανά στο προσκήνιο. Σε ένα παράλληλο σύμπαν που στο reboot της μπάντας κυκλοφορεί πρώτα το The Rise of Chaos κι επτά χρόνια αργότερα το Blood of Nations, πιστεύω πως θα υπήρχε αντίστροφη αποδοχή από τον κόσμο.

Χωρίς να έχω δώσει τις ίδιες ακροάσεις στο Rise of Chaos, σε σχέση με τα υπόλοιπα, το γουστάρω εξίσου και το βλέπω σαν το τέταρτο κεφάλαιο της δεύτερης νιότης της παρέας του καραφλόλυκου (κι ας λείπει ο συμπαθέστατος Herman Frank). 4/4 και για τον Andy Sneap, παραγωγός με πορεία παρόμοια της μισητής Μπάγερν Μονάχου.

Χωρίς καινοτομίες ή πειραματισμούς, με κάποιες επαναλαμβανόμενες λούπες (λεπτομέρειες), η γνωστή heavy metal συνταγή και σε όποιον αρέσει. Die by the Sword, τόσο απλό και τόσο γαμάτο, What's Done is Done με έπιασε από το λαιμό κι ακόμη να με αφήσει το άτιμο, το Koolaid είναι γαμώ τα τραγούδια αλλά... (ρε φίλε δεν πιάνεις τους Peoples Temple από την στιγμή που υπάρχει το Guyana, λίγος σεβασμός να πούμε…), το Analog Man έχει γαμώ τους στίχους και τα Hole in the Head και No Regrets είναι βούτυρο στο ψωμί του Rottweiler-Tornillo. Περιέργως το ομώνυμο που είναι και στο 7ιντσο single, είναι απλά good to have it, περίεργη επιλογή για τίτλος του άλμπουμ.

Δεν έχω αποφασίσει αν μου αρέσει η CD gatefold συσκευασία, αλλά το CD-βινύλιο μινιατούρα, είναι καλή φάση. Πάμε και στη γκρίνια. Έψαχνα σαν μαλάκας στο booklet να βρω τα συνθετικά/στιχουργικά credits και για άλλη μία φορά τίποτε. Αναλώνουν μισή σελίδα για credits στον κάθε μαλάκα της Nuclear Blast και δεν μπορούν να γράψουν δύο αράδες για το ποιος έχει γράψει τη μουσικής και στίχους στο κάθε κομμάτι. Δεν μπορώ να το καταλάβω αυτό, ντρέπονται για τη μουσική τους; τα αγοράζουν από τον Udo και δεν θέλουν να το πουν, τι σκατά συμβαίνει;