High Rock Cafe, κοντά στη βιομηχανική περιοχή του λιμανιού του Πειραιά. Το μαγαζί που μαζί με τους καλούς μου φίλους, βγάζαμε έξοδο τις κοπέλες μας Σάββατο βράδυ, εκείνα την αθώα περίοδο στα είκοσι μας χρόνια.
Αν μπορούσα να γυρίσω πίσω στο χρόνο να μιλήσω στον νεαρό εαυτό μου, να τον προειδοποιήσω να μη μπει ποτέ σε εκείνο το μαγαζί. Να μείνει στο σπίτι του, εκείνη τη σαγηνευτική βραδιά που πρώτο-άκουσε στα ηχεία του μαγαζιού το You Don't Remember, I'll Never Forget κι υπό τους ήχους της κιθάρας του Malmsteen και της φωνής του Mark Boals, έπεσε στα δίχτυα της μοιραίας κοπέλας που γνωρίζουν κι ερωτεύονται τυφλά, κάποια στιγμή τα αγόρια εκείνης της ηλικίας.
Η θανάσιμη γκόμενα (συνήθως 4-5 χρόνια μεγαλύτερη), ένας άγγελος ομορφιάς, που θα σε ξελογιάσει, θα σε γεμίσει υποσχέσεις, θα σου προσφέρει ατελείωτες ώρες (έτσι φαντάζουν στο χαζό εικοσάχρονο μυαλό σου) ηδονής και την ψευδαίσθηση πως κρατά τα κλειδιά της απόλυτης ευτυχίας. Κι όταν τελειώσει μαζί σου, θα σου ξεριζώσει την καρδιά, θα την συνθλίψει σε χίλια κομμάτια και θα σε πετάξει σαν στυμμένη λεμονόκουπα.
Και να πω πως δεν με προειδοποίησε ο Yngwie στο all time classic Trilogy. Τα έλεγε ο Boals αλλά εγώ δεν τον άκουσα. Ακόμη κι οι τίτλοι των κομματιών είναι η ξεκάθαρη πορεία που θα περάσεις.
You don't remember, I'll never forget θα της φωνάξεις την στιγμή της απόγνωσης να την κρατήσεις κοντά σου. Liar θα την αποκαλέσεις όταν διαπιστώσεις πως όλα ήταν ένα ψέμα. Κι ας παρίστανε την Queen of Love. θα κλάψεις (Crying). Θα οργιστείς (Fury). Θα ανάψει μέσα σου η φωτιά (Fire) και θα ξεσπάσεις σαν πληγωμένο αγρίμι. Κι ύστερα θα δεις τα πράγματα με ηρεμία και καθαρό μυαλό, σαν να κοιτάς μέσα από έναν Magic Mirror συνειδητοποιώντας πως τελικά η σκοτεινή περίοδος (Dark Ages) τελείωσε, πιο έμπειρος πλέον τα καλύτερα είναι μπροστά στη ζωή σου. Trilogy Suit στο τέλος γιατί πρέπει να ακούσουμε και λίγη κιθάρα.
Άλμπουμ που κάθε φορά που το ακούω, θυμίζω στον εαυτό μου πως ξεπέρασα πλήρως ένα ψυχικό άλγος που φάνταζε αδιανόητο στο μυαλό μου, νοιώθω έμπειρος και δυνατός. Επίσης θυμίζω στον εαυτό μου πως κάποτε ο Malmsteen συνεργαζόταν με φωνάρες κι έβγαζε διαμάντια αλλά αυτό είναι μία άλλη πικρή ιστορία.
No comments:
Post a Comment