Τους Arrayan Path άργησα να τους πάρω χαμπάρι. Παρά την ικανοποιητική προβολή που είχαν από τα μεταλλικά μέσα ενημέρωσης, έδωσα τη δέουσα σημασία όταν ο Τσάμης πήρε τον Λεπτό στους Warlord για να γίνει ο νέος (τέταρτος? κρατάει κανείς το μέτρημα?) Damien King. Οπότε είμαι στη φάση "θα αγοράσω πρώτο άλμπουμ από μπάντα που δεν γνωρίζω πολλά", κι είχαν ήδη κυκλοφορήσει 7 full length. Σε αύτη την περίπτωση υπάρχουν οι εξής επιλογές:
i. Διαβάζεις review από περιοδικά κι ιστοσελίδες του χώρου, με τον κίνδυνο να πέσεις σε "πληρωμένο" reviewer και να καταλήξεις fan των Avenged Sevefold (get your own fucking logo ρε!)
ii. Μπαίνεις σε forum να πάρεις σφυγμομέτρηση του metal κοινού. Είναι η καλύτερη προσέγγιση ειδικά σε δυνατά web magazines/forum όπως το forgotten scrolls (τυχαίο παράδειγμα). Αλλά ακόμη και σε αύτη τη δοκιμασμένη οδό μπορεί να πέσει μαλλιοτράβηγμα και να μη βγει άκρη (π.χ. θέμα Warlord vs Lordian Guard -- με την απάντηση να είναι προφανή).
iii. Ρωτάς τους φίλους σου. Αυτό στην περίπτωσή μου δεν παίζει, γιατί στις πιο παλιές εποχές (προ youtube) τα λαμόγια (οι φίλοι μου), μου προτείναν να αγοράζω άλμπουμ που δεν είχαν οι ίδιοι για να τους γράφω ύστερα τσάμπα κόπια.
iv. Διαλέγεις κάπως στα τυφλά με κάποιο random κριτήριο όπως εξώφυλλο, τίτλο, track list, τιμή.
Στην περίπτωση του Dawn of Aquarius, πήγα με βάση το (iv) και το διάλεξα γιατί είμαι Υδροχόος στο ζωδιακό κύκλο (μία πληροφορία τόσο άχρηστη που θα πλήρωνα όσο όσο να την κάνω erase από τη μνήμη μου). Και μπορώ να πω πως έκανα τη σωστή επιλογή γιατί το άλμπουμ είναι μεγαλειώδης ωδή στο Power Metal.
Ας ξεκινήσω από τα βασικά, ο Λεπτός δεν είναι απλά τεράστια φωνάρα, είναι χαμαιλέοντας. Ότι φωνητικές ανάγκες έχει ένα κομμάτι, ψηλά, χαμηλά, μπάσα, πρίμα, μέχρι κι αμανέδες ρίχνει σε κάποια σημεία. Κι έχουν γράψει δεκατρείς δαιδαλώδεις κομματάρες με τον πήχη τόσο ψηλά που δεν το πηδάει ούτε ο Σοτομαγιόρ. Υπάρχει πολύ πληροφορία στη μουσική τους, δεν είναι απλά τα πράγματα, αλλά το Power metal μου έτσι το θέλω. Μπαμπάτσικο με από όλα μέσα. Κιθάρες, ριφάρες, μελωδίες, ρυθμούς που να με ταξιδεύουν, έχει πέσει μπόλικη δουλειά από ολόκληρη τη μπάντα κι αυτό βγαίνει προς τα έξω. Μόνο η τριπλέτα She Who is Primordial Wisdom, Dawn of Aquarius, Cremation Grounds γεννάει άνετα καινούργια φουρνιά powerάδων.
Στιχουργικά ασχολούνται με την Kali Ma (φαντάζομαι η χταποδογκόμενα στο εξώφυλλο), μία ινδουιστική θεότητα, καταστροφέας της υποκρισίας και των false gods, όνομα που στοίχειωσε τα παιδικά χρόνια της γενιάς μου στο Indiana Jones and the Temple of Doom (εκεί που ο Ινδός ιερέας έβγαζε τις καρδιές με τις χερούκλες του).
Το Dawn of Aquarius με έβαλε στο Arrayan μονοπάτι, κι έχουμε πολύ δρόμο ακόμη.
No comments:
Post a Comment