Όλοι οι Έλληνες καλαθοσφαιριστές πρέπει να πληρώνουν γκαλόσημο στο Νίκο Γκάλη, όπως αντίστοιχα οι Πορτογάλοι προπονητές στο Ζοζέ Μουρίνιο. Ομοίως ολες οι metal μπάντες της δεκαετίας του 90 που ασχολήθηκαν με fantasy θεματολογία (ασχέτως genre) πρέπει να πληρώνουν μπλαϊντγκαρτνιονόσημο. Προσφανώς οι Blind Guardian δεν είναι πρωτοπόροι στη fantasy θεματολογία, αλλά είναι απίστευτο πόσο κόσμο γνώρισα σε Ελλάδα κι εξωτερικό που αγάπησε κι ακολούθησε το metal μέσα από τους Blind Guardian και την κοινή τους αγάπη για την επική θεματολογία και τη φανταστική λογοτεχνία.
Κι όλα ξεκίνησαν με το Battalions of Fear, το πρώτο (κάπως άγουρο) έπος τους. Εκτός από κάποιους βαμμένους thrashaδες, που για κάποιον περίεργο λόγο ακούνε Blind Guardian, κανείς δεν θεωρεί το Battalions ως την καλύτερη δουλειά τους, αλλά τραγούδια σαν το Majesty, Guardian of the Blind και Run for the Night δεν γράφονται κάθε μέρα.
Τον δίσκο τον έχω σε τρεις εκδόσεις, στην πρωτότυπη της Virgin (το πρώτο CD που αγόρασα ποτέ - μικρό παιδάκι τότε), την Remastered του 2017 με τα bonus από το πρώτο demo και την Remix του 2019.
No comments:
Post a Comment