Limited σε 500 κόπιες βινύλιο, το αγόρασα όταν έμαθα ότι Ross the Boss, σαν δεύτερος Portnoy, συμμετέχει σε ένα ακόμη σχήμα. Οι Death Dealer είναι – και καλά - supergroup, οπότε λέω πριν το αγοράσω “μαλακία δίσκος θα είναι”. Αφενός κι οι μαλακίες δίσκοι χρειάζονται σε μία ολοκληρωμένη συλλογή, αφετέρου ήθελα να δω δουλειά του Ross με σωστούς μουσικούς (κι όχι τον περιοδεύων θίασο της ομώνυμης μπάντας του).
Ο δίσκος από το εξώφυλλο, τη μουσική και τα φωνητικά βρωμάει Cage-ίλα (Sean Peck γαρ), και δεν με απογοήτευσε καθόλου. Αριστούργημα δεν το λες, ούτε όμως αδιάφορο. Είναι από τα albums που θα βάλω να ακούσω μία στο τόσο και θα γουστάρω, ή όταν ψάχνω για soundtrack όταν οι ανώριμοι 40άρηδες φίλοι μου έρχονται να παίξουμε Warhammer 40K.
No comments:
Post a Comment