To 2006 o Lu CaTurilli ήταν σε έξαρση δημιουργικότητας. Κυκλοφόρησε δίσκο με τους Rhapsody, με την solo μπάντα του και το έτερο project του, τους Dreamquest. Μαζί με τον (είμαι σε κάθε power metal δίσκο) Sascha Paeth και την Bridget Fogle, μία γυναικάρα που βγάζει γούστα σε όσους πίνουν τον καφέ τους black και με μπόλικα λιπαρά (το υγρό όνειρο του Heddigan). Το Lost Horizons ήταν ψυχαναγκαστική αγορά την περίοδο που είχα εντρυφήσει στον κόσμο των Rhapsody με τα ατελείωτα παρακλάδια.
Ενώ είχα συμβιβαστεί με την ιδέα πως όσες ονομασίες κι αν αλλάξει το παρεάκι από το Trieste, ο κεντρικός μουσικός άξονας δεν αλλάζει (κοινώς τα ίδια και τα ίδια). Όλος παραδόξως, το Lost Horizons έχει μία διαφοροποίηση από τις κλασσικές νόρμες του Turilli. Η Fogle έχει φωνάρα κι ο Λουκάς τη βάζει να παίξει επίθεση, ειδικά σε μία περίοδο που το female fronted metal πωλούσε σαν ζεστά Laugenbrötchen (με δύο φέτες τυρί γκούντα, ζαμπόν γαλοπούλας, αγγούρι και λίγο σκορδοβούτυρο - αδιανόητα νόστιμο σάντουιτς). Σε πολλά κομμάτια όπως το Virus ή το Dreamquest, η μουσική θυμίζει κλασσικούς Nightwish, αλλά η δυναμική των συνθέσεων να είναι κάπως πεσμένη. Υπάρχουν στιγμές που έφεραν After Forever συνειρμούς, ενώ δεν λείπουν κι οι Rhapsody αναφορές, αλλά το συνολικό αποτέλεσμα το βρήκα μέτριο και ψιλοτετριμένο.
Το Lost Horizons θα το βάλω να παίξει κυρίως για τη Fogle η οποία πραγματικά δίνει ρέστα με την ερμηνεία της, αλλά η ερμηνεία δεν είναι αρκετή αν δεν υπάρχουν και τα σωστά κομμάτια ώστε να τα υπηρετήσει και να βγει μεγαλειώδες αποτέλεσμα. Virus κι Energy, αγαπημένες μου στιγμές με το Lost Horizons να ακολουθεί.
Άνευ σχολιασμού δεν μπορεί να περάσει και το γεγονός πως το booklet είναι πήχτρα στις φωτογραφίες του Turilli, ντυμένος με την τελευταία λέξη της Ιταλικής μόδας. Ρε τζόβενο Λουκά, βάλε και καμία φωτογραφία από τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας. Dreamquest λέγεται το συγκρότημα, όχι Luca Turilli vol. 2. Η καημένη η Fogle να μη φαίνεται πουθενά (ούτε καν το ονομά της, σαν Myst αναφέρεται), επειδή είναι μαύρη χοντρούλα και φέρνει πιο πολύ σε gospel. Αν ήταν καμία fitness βυζουκλού με μπαζοφωνή, θα είχαμε booklet - Playboy αφιέρωμα στη metal queen του μήνα.
Κι αναφέρεται με τα καλύτερα λόγια η κοπέλα στο βιογραφικό της. Συγκεκριμένα:
"With many recordings under her belt, she entered the world of heavy metal, recording 2 solo projects with metal king, Luca Turilli, bringing even more fans to their knees."
Μάλλον μπερδεύτηκε με τον πραγματικό metal king, Joey που μανάτζαρε την κυκλοφορία με την Magic Circle, o Turilli μέχρι metal δήμαρχος σε κωμόπολη της Ιταλίας.
No comments:
Post a Comment