Storm, earth, and fire! Heed my call! I am the son of the wind and rain!
Εκεί που έπαιζε Warcraft III ο Καραμητρούδης σκέφτηκε, "θα φτιάξω heavy power μπαντάρα, με όνομα Firewind, θα γράψω ριφάρες, θα αλλάζω τραγουδιστή κάθε δύο χρόνια σαν τους Rainbow, θα πάρω και τον Μπάμπη τον Κατσιώνη που ξέρει μουσικάρες και το έχει στο να τσακ... επικοινωνεί με τους φανς, θα τους πάρουμε τα σώβρακα". Και κάπως έτσι οι Firewind βγήκαν στον παγκόσμιο μεταλλικό χάρτη, με την Ελληνική σημαία να ανεμίζει για να χαίρονται όσοι νομίζουν πως το heavy metal είναι Champions League.
Η προδιάθεσή μου απέναντι στους Firewind ήταν πάντα αρνητική και σε αυτό είχε αποκλειστική ευθύνη το Hammer και το Rock On που τους πλάσαρε ως το απόλυτο εξαγώγιμο προϊόν μετά το παρθένο ελαιόλαδο. Δεν αμφισβητώ ότι οι Firewind απέπνεαν στη μουσική τους έναν φοβερό επαγγελματισμό με υψηλής ποιότητας κυκλοφορίες (τουλάχιστον αυτές που έχω ακούσει), αλλά τότε είχα ψιλοχαλαστεί.
Το Forged by Fire είναι δισκάρα με τα όλα της. Πολύ κιθάρα, επιθετικές μελωδίες, όλα τα στοιχεία που πρέπει να έχει ένα σωστό heavy power album. Το εναρκτήριο Kill to Live, το Hate World Hero, το κλείσιμο Land of Eternity πολύ δυνατές στιγμές, ενώ το Tyranny θα μπορούσε να είναι ο νέος εθνικός ύμνος της χώρας (Σωλομέ, σε έφαγε ο Gus). Στο κιθαριστικό instrumental Feast of the Savages παίζει σολιές κι ο Marty Friedman, βινύλιο που το χαίρεσαι!
No comments:
Post a Comment