Από άποψη πλουραλισμού, ποιότητας κι αισθητικής η Ελλάδα έχει μία πάμπλουτη metal σκηνή. Χώρα με πάμπλουτη μουσική παράδοση που αντικατοπτρίζει τη λαογραφικό αποτύπωμα ανά τις δεκαετίες, στο χώρο του σκληρού ήχου υπήρξαν κι υπάρχουν πολλά συγκροτήματα με ποιοτικές κυκλοφορίες.
Σε ένα θεωρητικό δυστοπικό σενάριο όπου στη χώρα έχει κυριαρχήσει ένα εθνικό ολοκληρωτικό καθεστώς όπου επιτρέπει στους πολίτες μόνο ότι έχει Ελληνική προέλευση, οι μεταλλάδες θα την έβγαζαν μια χαρά. Ίσως να υπήρχε ένα πρόβλημα με τη χρήση της Αγγλικής γλώσσας που κυριαρχεί, αλλά κι εκεί θα την γλύτωναν οι μπλακάδες/ντεθάδες που ούτως ή άλλως δεν βγάζει κανείς νόημα τι στον μαύρο μπούτσο λένε. Όπως κι αν έχει, άνετα θα μπορούσε να ζήσει κάποιος την μουσική μεταλλική εμπειρία μόνο με Ελληνικά συγκροτήματα.
Κατά περιόδους έχω συλλέξει πολλές συλλογές με Ελληνικά συγκροτήματα από το Invader, Hammer και fanzines, αλλά τη συγκεκριμένη του Άγγελου Μπαλτά την είχα πάρει σε ένα δισκάδικο στο Μοναστηράκι όταν είχε κυκλοφορήσει και θυμάμαι πως εκτίμησα ιδιαίτερα το booklet με φώτος και βιογραφικό για κάθε συγκρότημα (εποχές που mid 00s που ναι μεν υπήρχε internet αλλά ακόμη δεν υπήρχε πολύ πληροφορία στον ιστό). Οι συλλογές εκείνη την εποχή ήταν ο καλύτερος τρόπος να ανακαλύψεις και να πάρεις ένα καλό δείγμα από πληθώρα συγκροτημάτων, γιατί καλή η γραπτή περιγραφή της μουσικής σε ένα περιοδικό ή fanzine αλλά δεν υπάρχει σύγκριση με το να βάλεις να παίξει στο CD player το κομμάτι του συγκροτήματος που μέχρι πριν αγνοούσες.
No comments:
Post a Comment