In the year 2110, earth is controlled by the Iron Savior. The gigantic machine - built in Atlantis to defend the lost continent against its enemies, the so-called Alliance - still is mistaken. The computer-unit analysis identifies man as the destroyer of Atlantis. So it continues to carry out its prime directive: Protect Atlantis and conquer the Alliance.
Είναι οι πρώτες γραμμές από την εισαγωγή που έχουν προσθέσει στην πρώτη εσωτερική σελίδα του booklet για να μπει ο ακροατής στο πνεύμα και να συνδεθεί νοητικά με την ιστορία από το πρώτο άλμπουμ. Θυμάμαι το χαμόγελο που είχε χαραχθεί στο πρόσωπό μου όταν διάβαζα αυτές τις γραμμές, σε ένα ασφυκτικά γεμάτο βαγόνι του ηλεκτρικού που βρωμούσε χειρότερα κι από χοιροστάσιο. Ένα σημαντικό μέρος μίας ιεροτελεστίας που έχω ακολουθήσει πολλές φορές.
Αγορά CD από δισκάδικο Ομόνοια/Εξάρχεια, ζαμπονοτυροπιτούλα από την κοντή τυροπιτού στην Μποτάση, μία καλημέρα/καλησπέρα στη Δέσποινα στο Solaris, και τρένο-ηλεκτρικός επιστροφή στο σπίτι για ακροάσεις. Στο βαγόνι έσχιζα ζελατίνα κι έπεφτα με τα μούτρα στο booklet για να πάρω τις πρώτες εντυπώσεις της καλλιτεχνικής δημιουργίας που κρυβόταν στους ψηφιακούς τομείς του οπτικού δίσκου. Τι πιο όμορφο από το να λαμβάνω input sci-fi λογοτεχνίας συμπυκνωμένη σε μία παράγραφο (δεν θα με χάλαγε να έδιναν και μία νουβέλα μαζί με κάθε CD), σαν ορεκτικό.
Δεύτερος δίσκος των Iron Savior, o Thomen Stauch αποχώρησε για να έρθει ο εξίσου συμπαθητικός Dan Zimmermann (ούτε κι αυτός θα στεριώσει). Δεν είναι το δεκάρι που παρουσίασαν στο ντεμπούτο αλλά το δυνατό οχτάρι που θέλει κάθε ομάδα για να ελέγχει τον αγώνα, με γρήγορη πάσα και ενισχυμένα ανασταλτικά προσόντα. Το κύριο συγγραφικό βάρος της μουσικής αναλαμβάνει ξανά ο Piet Sielck με τον Kai Hansen να φέρνει δύο μόνο κομμάτια, το Deadly Sleep (εύκολα το καλύτερο του δίσκου) και την space power ballad Forevermore η οποία δεν θα πάψει να μου δημιουργεί ανατριχίλες όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Ο δίσκος είναι φίσκα στη μουσική, έχει αυθεντικές βαριές (as fuck) κομμάτάρες Coming Home, Starborn, Eye to Eye με τον Piet να δίνει σεμινάρια heavy μίξης και παραγωγής και τους Eckert/Dan να συμβάλλουν στον ηχητικό όγκο που βγαίνουν από τα ηχεία. Μέτρια κομμάτια δεν υπάρχουν, παρά τη μακρά διάρκεια του άλμπουμ, αλλά δεν έχουν όλα την ίδια δυναμική.
Κερασάκι σε αυτό το αγαπημένο άλμπουμ είναι οι δύο διασκευές Gorgar και Neon Knights και το bonus κομμάτι Dragonslayer των Excelsis (οι οποίοι κέρδισαν κάποιον διαγωνισμό ή κάτι τέτοιο).
Στη συλλογή μου έχω και το single Coming Home που προηγήθηκε γιατί αγαπάμε Savior.
No comments:
Post a Comment