KISS - Destroyer (1976)

 

Υπάρχουν πολύ παράξενοι λόγοι για μία εκτός πλαισίου αγορά. Κάποιο review, μία διαφήμιση που τράβηξε το μάτι σε κάποιο περιοδικό, το blog του Fenriz (not), μία guest συμμετοχή κράχτης ή ένα ωραίο εξώφυλλο. Στην τελευταία κατηγορία εμπίπτει η αγορά του Destroyer αλλά με μία μικρή διαφοροποίηση. Δεν είναι ότι ξετρελάθηκα με το εξώφυλλο αλλά έμαθα πως το cover του Fighting the World βασίστηκε στο ίδιο concept με το Destroyer, καλλιτεχνικές δημιουργίες και τα δύο, του Ken Kelly. Με λίγα λόγια, η σύνδεση με ένα αγαπημένο Manowar άλμπουμ στο εικαστικό κομμάτι, ήταν ο λόγος που πήρα το Destroyer.

Το όνομα του συγκροτήματος, με legendary (για κάποιο λόγο) status, KISS είναι ακρωνύμιο. Σημαίνει The Most Overrated Band on the Planet, το οποίο δεν ταιριάζει εκ πρώτης όψεως λόγω του make up που έχουν βάλει μέχρι και στα γράμματα. Δεν με κέρδισε ποτέ η KISS μουσική, ούτε αναίσχυντη εμπορευματοποίηση του ιθύνοντας νου, Gene Simmons (... strings for air guitar, δεν είναι ωραίο, δεν είναι αστείο, είναι κοινωνική ασθένεια που θα έπρεπε να ψάχνουμε συλλογικά τη θεραπεία).

Anyway, το Destroyer, στα 34 λεπτά του (όταν ο στόχος είναι το business plan που να βρεις χρόνο γράψεις μουσική) έχει τα κλασσικά Detroit Rock City και God of Thunder τα οποία δικαιολογούν το classic status τους. Το Detroit Rock City (αλλά κι η ίδια η μπάντα) αποτέλεσε έμπνευση για το επικό manga κόμικ D.M.C (Detroit Metal City). Το δε God of Thunder έχει διασκευαστεί από πληθώρα metal συγκροτημάτων δίδοντας το στίγμα του στη κληρονομία της σκληρής μουσικής.

Από εκεί και πέρα το υπόλοιπο το βρίσκω υπερμέτριο, με προβληματική παραγωγή, με cringe (που λένε οι νέοι σήμερα) στίχους και μουσική που όσες ευκαιρίες κι αν της έδωσα δεν μου έκανε κούκου.