Δεν έχω προσδιορίσει από ποιο ακριβώς σημείο κι έπειτα, οι Metallica από μουσικό συγκρότημα με όραμα, μετατράπηκαν στην checklist του Lars Ulrich. Είχε την λίστα με τα κουτάκια δίπλα και κάθε λίγα χρόνια ο Lars έβαζε τικ.
"Δίσκο με διασκευές" - ✓
"Live με φιλαρμονική" - ✓
"Άθλια συνεργασία με ραπ συγκρότημα " - ✓
"Reality show και ξεπούλημα της (όποιας) αξιοπρέπειας (μας έχει απομείνει)" - ✓
"Κυκλοφορία δίσκου με κατσαρόλες" - ✓
"Εμφανίσεις σε talk show και δημόσια καραγκιοζιλίκια" - ✓
"Συνεργασία με θρύλο της ροκ και διάλυση της υστεροφημίας του" - ✓
Η λίστα είναι ατελείωτη, οπότε θα γράψω απλά δύο πράγματα για το Through the Never. Μετά την reality κωμωδία Some Kind of Monster (η οποία βγάζει πολύ γέλιο), οι Metallica έβγαλαν και ταινία δράσης.
Goes further than concert movies have ever gone.
Πήραν τον χειρότερο Harry Osborn που είδαμε ποτέ σε κόμικ/ταινία Spiderman, πρόσθεσαν πέντε λεπτά action film με ανύπαρκτη υπόθεση, σενάριο δέκα ατάκες και τσούπ... ένα ακόμη (δυνατό - να τα λέμε όλα) live DVD μεταμφιεζόμενο ως ταινία.
No comments:
Post a Comment