"Grandfather, tell me a story."
Wheels of Fire: Είναι από τα "γρήγορα" κομμάτια που ποτέ δεν με κέρδισαν, αλλά βρίσκω τους στίχους απολαυστικούς (ίσως γιατί τους βλέπω μέσα από ένα Mad Max πρίσμα).
Kings of Metal: Μουσική διακήρυξη για το πολίτευμα της metal μουσικής και ποιος κυβερνά αυτό τον τόπο.
Heart of Steel: Έχω συμμετάσχει σε cyberpsychology πειραματική διαδικασία όπου σε ολόκληρο αμφιθέατρο έδειχναν κάτι ταινίες μικρού μήκους με "ότι να ναι" περιεχόμενο, ενώ παράλληλα φορούσαμε αισθητήρες στο κεφάλι και στους καρπούς για συλλογή αντιδράσεων του σώματος και των καρδιακών χτύπων. Θα ήθελα πολύ να έχω τη δυνατότητα να κάνω παρόμοιο πείραμα σε Manowar συναυλία την ώρα που παίζει το Heart of Steel. Πιστεύω πως θα ανακαλύψουμε αισθήσεις που δεν γνωρίζαμε ότι υπάρχουν.
Sting of Bumblebee: Κάτι τέτοια να έλειπαν.
The Crown and the Ring: Κάθε τι όμορφο αρχίζει με Manowar και τελειώνει με Crown and the Ring.
Kingdome Come: Είναι το κρυφό διαμάντι του δίσκου που δεν το προσέχεις με την πρώτη, εκστασιασμένος από τα έπη και το μεγαλείο των βασιλιάδων του metal.
Pleasure Slave: Άπειρη παραφιλολογία για αυτό το κομμάτι και τον μισογυνισμό που περιέχει. Από μουσικής πλευράς είναι άψογο αργόσυρτο epic άσμα με την κιθάρα του Ross να δημιουργεί sword n sorcery ατμόσφαιρα. Κι επειδή το αντιμετωπίζω από το πρίσμα (άντε πάλι) της sword 'n sorcery θεματολογίας (ο evil άρχοντας - π.χ. Thulsa Doom - που έχει στην διάθεσή του σκλάβες γυναίκες για υπηρεσίες κι απολαύσεις), δεν με χαλάει καθόλου. Αναγνωρίζω τον φαλλοκρατισμό και την πατριαρχεία ως χρόνιους καρκίνους των ανθρώπινων κοινωνιών, αλλά δεν θα θιχτώ από ένα καλλιτεχνικό δημιούργημα που δεν έχει κακόβουλη σκοπιμότητα. Πάντως λάμπει δια της απουσίας του στην MMXIV έκδοση.
Hail and Kill: Ποιος δεν έχει ακούσει το ... Hold your hammers high... και δεν πήρε ότι βρήκε μπροστά του προσομοιώνοντας τον εαυτό του με πολεμιστή που ανεμίζει στον αέρα το πολεμικό σφυρί του.
The Warrior's Prayer: Πάντα πίστευα πως η αναλογία των τεσσάρων πολεμιστών με τα μέλη της μπάντας, πάει ως εξής. Ο πολεμιστής από τον βορρά με το steel sword είναι ο DeMaio (αρχηγός κι έτσι), από το νότο με το πολεμικό τσεκούρι ο Ross, από την ανατολή με το spiked club o Adams (μοιάζει με μικρόφωνο το spiked club) κι από την δύση ο Columbus με το Warhammer (καταστροφέας των τυμπάνων).
Blood of the Kings: Κλασσικό Manowar hit, πολυπαιγμένο, πολυαγαπημένο. Στέκομαι στους στίχους για τους οποίους υπήρξαν αφορμή για ολονύχτια συζήτηση. Η εμμονή του συγκροτήματος στην ευθύ αναφορά στους τίτλους των προηγούμενων άλμπουμ και το πως βλέπει η ίδια η μπάντα τις δημιουργίες τους. Τον γεωπολιτικό διαχωρισμό των οπαδών με στιχουργική αναφορά στις χώρες προέλευσης και τις καινούργιες χώρες που προστέθηκαν (κι η Ελλάδα) στην MMXIV έκδοση. Και για το πόσο δυνατοί στίχοι είναι οι : Till the blood on your sword is the blood of a king, Till the blood on your hand is the blood of a king, o δυισμός και το νόημα που μπορεί να του αποδοθεί, η ενσάρκωση της Manowar φιλοσοφίας σε δύο μόνο γραμμές.
No comments:
Post a Comment