Scoprions - Sting in the Tail (2010)

 

Στη σκληρή περίοδο της οικονομικής κρίσης, της μετοίκισης στο εξωτερικό και των ραγδαίων κοινωνικών αλλαγών της Ευρώπης και κατ'επέκτασης της Ελλάδας, την πέρασα παρέα με Χατζηνικολάου. Άκουγα φανατικά το ραδιόφωνό του, διάβαζα την εφημερίδα του, ακολουθούσα το ειδησεογραφικό του blog και τις διαδικτυακές εκπομπές που έφερνε το κοινό απέναντι στους πολιτικούς καλεσμένους (κι ο κάθε πικραμένος είχε την ευκαιρία να πάρει δύο λεπτά δημοσιότητας με τις "πύρινες" ερωτήσεις του). Ξυπνούσα με τις ραδιοφωνικές καλημέρες του θείου (ένας είναι) και κοιμόμουν με τα ουρλιαχτά των λύκων. Ήταν μία τραγική περίοδος, άνθρωποι καταστράφηκαν οικονομικά, κάποιοι έδωσαν τέλος στη ζωή τους, ο μισανθρωπισμός κι η μισαλλοδοξία έδιναν του ρέστα τους στις πολιτισμένες κοινωνίες.

Φανατικός αναγνώστης και της Real News για να μη χάσω τις καταιγιστικές εξελίξεις της πολιτικής. Η εφημερίδα τότε έδινε δώρο τα CD του Πάργιου (αυτά που κλέβει ο περιπτεράς στην Κηφισιά). Από το πουθενά η εκδοτική Digital Press Hellas κλείνει τη συμφωνία με τη Sony και βάζουν δώρο στην εφημερίδα το νέο CD των Scorpions (παγκόσμια πρεμιέρα). Το επόμενο βήμα ήταν να το μοιράζουν δωρεάν στους σταθμούς του ηλεκτρικού με τη free press Metro. Δεν ξέρω αν υπήρχαν προσδοκίες για κάτι καλό από τους Scorpions που για πολλούς είχαν τελειώσει από τη δεκαετία του 80. Εμένα ήταν λίγο "ούτε κρύο, ούτε ζέστη", αλλά πιο πολύ φάση "δωρεάν CD, δώσε και μένα μπάρμπα".

Βρήκα το Sting in the Tail πολύ καλό άλμπουμ, για τα δεδομένα το πότε κυκλοφόρησε κι από ποιους. Το εναρκτήριο Raised on Rock βρωμάει Love at the First Sting και χώνει άσχημα, είναι από τα αγαπημένα μου κομμάτια των σκορπιών. Η ροκαμπίλι διάθεση στο άλμπουμ είναι παντού, στις κιθάρες, στο ρυθμό, στη αειθαλή φωνή του Meine, στους στίχους (κάθε δεύτερη πρόταση έχει τη λέξη Rock) και στη photoshop δουλειά που έχει πέσει κι οι εξήντα και βάλε Scorpions δείχνουν στις φωτογραφίες του booklet σαν εικοσάρηδες (ειδικά ο Kottak μοιάζει με ανήλικο έφηβο). Καλές ροκιές σαν το Sting in the Tail, Slave me, Turn you On, και ανούσιες μπαλάντες σαν το The Good Die Young ή το Lorelei.

Ειδικά με τις μπαλάντες, πρέπει να υπάρχει ένας Scorpions ballad random generator αλγόριθμος με O(n2) complexity. Δεν νομίζω ότι κάθονται να τις ηχογραφήσουν καν, παίρνει ο αλγόριθμος τις προηγούμενες ηχογραφήσεις, αλλάζει κάπως τις νότες και τους τόνους, ανακατεύει τις λέξεις και βγήκε η επόμενη μπαλάντα. Στο The Good Die Young συμμετέχει κι η Tarja Turunen. Τουλάχιστον έτσι λέει στα credits, γιατί όποιος βάλει να παίξει το κομμάτι κι ακούσει τη φωνή της Tarja να πάει σε ψυχίατρο γιατί ακούει "φωνές".

Το κλείσιμο είναι ότι καλύτερο, The Best is Yet To Come. Ανάλαφρο ποιοτικό ροκ που θα ήθελα πολύ να είναι το κλείσιμο της τεράστιας καριέρας τους. Φοβερά αισιόδοξο ένα τέτοιο μήνυμα (Don’t look now, the best is yet to come) για κάτι που ολοκληρώνει έναν τόσο μεγάλο κύκλο. Θα ήταν ιδανικό κλείσιμο, αλλά δυστυχώς λίγα χρόνια αργότερα μας έδωσαν το ανούσιο Return to Forever.