Κάθε μπάντα που σέβεται τον εαυτό της κι έχει σκοπό να κυκλοφορήσει περισσότερα άλμπουμ κι από τις σεζόν του Τόλμη και Γοητεία, πρέπει να γράφει που και που, δίσκους σαν το Carved in Stone. Μέτρια μεν, τίμια δε άλμπουμ. Αυτό ακριβώς είναι το Carved in Stone, τίποτε άλλο.
Ο μέσος φανατικός Rage οπαδός θα το πάρει, θα το αγαπήσει γιατί έχει μέσα κομματάρες όπως το ομώνυμο, το Long Hard Road και το Open My Grave, αλλά και το υπόλοιπο άλμπουμ έχει όμορφες στιγμές. Στον βαμμένο Rage-ά, λειτουργεί ως μέσο σύγκρισης με τα διαμάντια, τα χρυσά δεκάρια. Όπως και να το κάνουμε, δεν γίνεται να βγάζεις συνέχεια αριστουργήματα. Ακόμη κι αν το κάνεις, αναπόφευκτα κάποιες κυκλοφορίες θα ολισθήσουν στις προτιμήσεις. Οπότε χρειάζεται το reference point, το άλμπουμ που ναι μεν δεν είναι το highlight της καριέρας τους, αλλά αυτό που δείχνει πως ακόμη κι όταν ήρθε ο συγγραφικός κορεσμός, πάλι θα γουστάρεις με την καινούργια μουσική.
Ύστερα υπάρχει κι ο μέσος ακροατής της μέταλ μουσικής που δεν κόβει φλέβες για τον Peavy, απλά θα το προσπεράσει και καλά θα κάνει. Υπάρχουν άλλες κυκλοφορίες να δώσει προτεραιότητα. Δεν γίνεται να γουστάρουμε τα πάντα από τους πάντες.
Ο ανυποψίαστος όμως πιτσιρικάς που για κάποιον λόγο θα έλθει για πρώτη φορά σε επαφή με Rage μέσο του Carved in Stone, θα του ξετινάξει το μυαλό. Γιατί στα αυλάκια των old school Drop Dead, Lost in the Void και τη Smolskίλα Lord of the Flies, κρύβεται Rage μεγαλείο το οποίο ξεδιπλώνεται στο έπακρο στα άλμπουμ. Το Carved in Stone συνδιάζει παρελθόν, παρών και μέλλον, απλά δεν πιάνει maximum quality levels. Είναι όμως ότι πρέπει για συστάσεις με το μουσικό άρμα του χοντρού.
To πακετάκι της συλλογής μου περιέχει και το EP Gib Dich Nie Auf με την εκτέλεση του Never Give Up στα Γερμανικά.
No comments:
Post a Comment