Rage - Ghosts (1999)

 

Σε ένα ηλιόλουστο πρωινό Σαββάτου, όμορφο σαν όλα τα άλλα, ο βιοπαλαιστής Heddigan είχε ροβολήσει στα δισκάδικα του κέντρου μιας κι ήταν ημέρα "αγοράς μουσικής". Ήταν οι όμορφες εποχές που δεν πήγαινα στοχευμένα να αγοράσω κάποιο συγκεκριμένο CD, αλλά είχα πάντα στο νου πολλαπλές επιλογές κι η φάση ήταν ότι κάτσει (ή ότι με πείσει ο γεμάτος υφάκι πωλητής). Στο εν λόγω Σάββατο είχα ξεκινήσει το μουσικό quest από το Rock City, (εγγυημένο μέρος για συμβουλές πωλητών, υφάκι και μουσική παραφιλολογία).

Στο κλασσικό σκανάρισμα/ξεφύλλισμα στον ωκεανό μουσικής του καταστήματος, πρόσεξα στο βάθος ένα καινούργιο stand με την ταμπέλα "Μεταχειρισμένα". Γούρλωσα λίγο τα μάτια μου και σάστισα για μία στιγμή. Δεν είχε περάσει από το μυαλό μου ότι κάποιος που είχε αγοράσει ένα άλμπουμ θα το μεταπωλούσε. Μάλλον παραήμουν ρομαντικός με τη μουσική και τα κόμικς αλλά στην τελική όλα τα πράγματα στη ζωή λαμβάνουν την αξία που τους δίνουμε εμείς οι ίδιοι. Μετά το φιλοσοφικό παραλήρημα, "όρμησα" στο stand να δω τι κελεπούρια έχει γιατί ήταν αυτονόητη η φόρμουλα Μεταχειρισμένο --> Φθηνότερη τιμή.

Το μάτι μου έπεσε κατευθείαν στο αγαπημένο λογότυπο των Rage. "Υπάρχει άνθρωπος, που δεν του άρεσε άλμπουμ των Rage και το έδωσε πίσω για λίγα χρήματα; Που ζούμε, σε τι κοινωνία θα μεγαλώσω τα παιδιά μου;" Για να διορθώσω αυτό το σφάλμα και να αποχτήσει ξανά στέγη η ορφανή κόπια του τεράστιου συγκροτήματος, χωρίς δεύτερη σκέψη, τσίμπησα κοψοχρονιά το Ghosts.

Είναι το κλείσιμο της Lingua Mortis τριλογίας και σίγουρα το πιο αδύναμο. Ενώ έχει ένα υπέροχο concept, ένας μπάρμπας που έχει πεθάνει κι η μεταθανάτια ψυχή του διατηρεί την έννοια της ύπαρξης και της αυτοσυνείδησης. Στο άλμπουμ ακολουθούμε το μεταθανάτιο ταξίδι της ψυχής στα διάφορα επίπεδα, τις σκέψεις και παραδοχές με τα αγαπημένα πρόσωπα, μέχρι την ολοκληρωτική κατάληξη. Οι μουσικές ιδέες του Peavy όμως χωλαίνουν κάπως. Δεν υπάρχει η Rage ενέργεια, δεν υπάρχει πάθος, η παραγωγή είναι πιο μπουκωμένη κι από ντουντούκα καρπουζά κι είναι ολοφάνερο πως ήταν ένα άλμπουμ που "έπρεπε" να κυκλοφορήσει πριν το τελικό διαζύγιο με τους Ευθυμιάδηδες και τον Fischer.

Δεν είναι κακό άλμπουμ (δεν υπάρχει κακό Rage, νόμος), έχει το Back in Time και το γαμάτο Spiritual Awakening να κρατάνε τα μπόσικα κι αν είχε κυκλοφορήσει από το μετέπειτα τρίο με καλύτερη παραγωγή, θα μιλούσαμε για άλμπουμ έπος.

Αξιοσημείωτη η συμμετοχή του Smolksi σαν guest κιθαρίστας, κι η φωτογράφιση του μαζί με τον Terrana στο booklet (άσχετα αν δεν βαράει αυτός τα drums στο άλμπουμ), που είχαν ήδη προσχωρήσει στη μπάντα.