Rage - Soundchaser (2003)

 

H μασκότ (λέξη κι αυτή...) των Rage, που τους συνοδεύει από το Invisible Horizons EP κι έπειτα, άξιζε να έχει το δικό της άλμπουμ. To Soundchaser, η πιο ισχυρή heavy metal μασκότ με το καλύτερο origin story που ρίχνει ξύλο σε κάτι Eddieδες, νεκροκέφαλους, χαυλιοδοντόφατσες, μούμιες, νυχτερίδες και φώκιες αλλά σέβεται τον τυφλό φρουρό. Υβρίδιο σάρκας και μηχανής, κατασκευασμένο από τους Παλαιούς για να τους προστατεύει, εξελίχθηκε σε μία μηχανή καταστροφής που μοναδικός του σκοπός είναι να καταστρέψει οτιδήποτε παράγει ήχο.

Με αυτό το hype, δεν θα μπορούσαν να γράψουν τίποτε λιγότερο από μία επική heavy δισκάρα. Το πολυεθνικό τρίο στα καλύτερά του. Ανοίγουν με την κιθαριστική Smolksiά το Orgy of Destruction και στο καπάκι σκάει στη μάπα αυθεντικό ανθεμικό Rage και War of Worlds. Η φωνή του Wagner είναι σαγηνευτική, δεν γίνεται να μην την ερωτευθείς κι ο μοϊκάνας βαράει καλά τα τύμπανα. Το Soundchaser έχει επιπλέον μπόλικα heavy διαμάντια, το ομώνυμο και το Defenders of the Ancient Life που ακολουθεί ενώ βαράει άσχημα και το Human Metal. Στην ολότητά του το άλμπουμ είναι σε υψηλό επίπεδο, γιατί Rage αφού.

Το κλείσιμο είναι ονειρικό με το Falling from Grace (το οποίο κακώς κατά την άποψή μου χωρίζεται σε δύο μέρη). Τι ακουστικές κιθάρες, τι όμορφες μελωδίες, ριφάρες, κουπλεδορεφερνάρες, συναίσθημα και ποίηση.

Εκείνη την περίοδο ήδη έχοντας έναν ατελείωτο κατάλογο από διαμάντια, είκοσι χρόνια στο κουρμπέτι και γράφουν ακόμη έπη που δεν εκτιμήθηκαν όσο έπρεπε από τη metal κοινότητα. Η μορφή του Peavy Wagner έπρεπε να στέκεται δίπλα στα ιερά τέρατα της heavy metal μουσικής και το όνομα των Rage φιγουράρει headliner σε φεστιβάλ παγκόσμιας προσέλευσης, με συρροή fans από ολόκληρο τον πλανήτη, δίνοντας τρίωρα shows τιμώντας τον τεράστια ιστορία τους.