Παλαιότερα που είχα μία φιλική επικοινωνία με την Εύα από τους Killinnocence, είχαμε πιάσει την πάρλα για το ποιος είναι το πιο μανάρι από την Ελληνική metal σκηνή. Είχαμε καταλήξει πως ο Ευθύμης ο Καραδήμας από τους Nightfall είχε το κατιτίς στο στυλ του που τραβούσε τα γυναικεία (κι ανδρικά, why not, open your mind) βλέμματα. Επειδή η Εύα είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κι οξυδερκή άτομα που έχω ποτέ γνωρίσει, η γνώμη της απολάμβανε πάντα το σεβασμό μου. Οπότε μου είχε κολλήσει στο μυαλό πως έπρεπε κάποια στιγμή να αποχτήσω άλμπουμ Nightfall, μήπως πάρω λίγη έμπνευση και μου κάτσει κι εμένα κανένα γκομενάκι (αν γίνεται, με πρόβλημα στην όραση κι ακοή για να παραβλέψει το πως είμαι και τι λέω).
Χρόνια αργότερα σε μία μαζική online παραγγελία, χώθηκε και το Lyssa. Είχε μέσα συμμετοχή στα τύμπανα από τον Κόλλια και τον Κατσιώνη στα πλήκτρα/κιθάρες και τον Γιώργο Μπόκο στην lead κιθάρα, οπότε λέω "θα είναι καλή φάση". Στο (όχι ακριβώς) booklet (αυτή η μαλακία που ξεδιπλώνει και σπάει μπάλες), είχε ωραίες φιλοσοφικές σκέψεις (από τον Καραδήμα φαντάζομαι) για το υπαρξιακό θέμα της ζωής, του θανάτου και τo μεταθανάτιο ερώτημα. Ωραία πράγματα να διαβάζεις καθώς παίζει το άλμπουμ.
Γκρουβάτη ντεθίλα με λίγα μπλιμπλίκια εδώ κι εκεί, καλπάζοντες ρυθμούς, βοθροφωνητικά που βγάζεις άκρη τι λένε και ποικιλία από samples (ψαλμωδίες, αμανέδες, ανατολίτικα) για ακουστικό καλλωπισμό των κομματιών. Ξεχώρισα τα δύο πρώτα Dark Red Sky και Swollen για το χώσιμο που δίνουν, το The Perfect Li(f)e για τις ωραίες κιθάρες αλλά γενικότερα το άλμπουμ κυλάει όμορφα.
Μη έχοντας ακούσει τίποτε άλλο από τους Nightfall, πέρα τις live εμφανίσεις και κάτι clips στο TV Wars, δεν γνωρίζω αν το Lyssa είναι αντιπροσωπευτική τους κυκλοφορία, η καλύτερή τους ή η χειρότερή τους. Θα έλεγα πως όταν είμαι σε mood Exhumation/Nightrage και θέλω και κάτι παραπάνω, θα το βάλω να παίξει και θα περάσω καλά.
No comments:
Post a Comment