Το Revolution Renaissance υποτίθεται θα ήταν το δέκατο τρίτο άλμπουμ των Στρατοσάβριους. Όλη η Europower fan κοινότητα παρακολουθούσε με αμείωτο ενδιαφέρον τις δραματικές εξελίξεις, το μαλλιοτράβηγμα που έπεφτε στην μπάντα και το τι θα διαδεχθεί το ψιλοαποτυχημένο Stratovarius άλμπουμ του 2005. Θυμάμαι τότε πως για τους Strats ήμουν λίγο "ζμπούτσαμ να ούμε", γιατί από ένα σημείο και μετά η φωνή του Kotipelto δεν την πολυπαλεύω. Διάβαζα όμως φανατικά σε έντυπα και διαδίκτυο όλο το κουτσομπολίκι και τις εξελίξεις, γιατί όλοι ψοφάμε για κάτι τέτοια.
Ο Timo Tolkki τελικά αποχώρησε από τη μπάντα, πήρε και το άλμπουμ μαζί του, έφερε κάτι sessionάδες και τις μορφάρες Sammet, Kiske και Rantanen κι η νέα εποχή ξεκίνησε (η οποία δεν κράτησε πολύ).
Αμφιβάλω αν θα το αγόραζα ποτέ αν ήταν κάτω από το όνομα Stratovarius. Αλλά το project έδειχνε ενδιαφέρον. Και το αποτέλεσμα το βρήκα πολύ καλό. Τίμιο europower που δεν φέρνει Stratoσυνειρμούς. Τα δύο κομμάτια με τον Sammet, Heroes και Glorius and Divine φέρνουν πολύ σε Edguy style (κι όχι μόνο λόγω της φωνής), τα κομμάτια του Rantanen κλασσικό heavy/power χωρίς υπερηχητικές ταχύτητες κι άλλες γνωστές Φιλανδικές παπάτζες, ενώ τα κομμάτια του Kiske είναι ... απλά το κάτι άλλο. Πόσο φωνάρα έχει ο καράφλας. Τι χάρισμα είναι αυτό. Ακόμη και Παντελίδη να πιάσει το λαρύγγι του, θα ακουστεί έπος. Θα ήθελα πολύ να είχε τραγουδήσει όλο το δίσκο, να τον απολαύσω περισσότερο. Καλοί κι οι άλλοι δύο αλλά Edguy έχω και στο συρτάρι μου.
Περιττό να πω πως τα αγαπημένα μου κομμάτια είναι τα Kiske, ιδιαίτερα το I Did it My Way, το Revolution Renaissance και το Keep the Flame Alive που το ρεφρεν αποδίδει tribute στο A Tale that Wasn't Right.
Κάτι περίεργοι κολλημένοι φίλοι μου, μου έχουν αναφέρει πως υπάρχει σε demo μορφή κι η Stratovarius απόδοση του άλμπουμ, την οποία δεν έχω ακούσει και δεν νομίζω πως θέλω να μπω σε διαδικασία σύγκρισης, όταν ήδη είμαι απόλυτα ευχαριστημένος από το New Era ως έχει.
No comments:
Post a Comment