Είναι κάτι λεμέδες που γεννήθηκαν πριν το 1982 κι ανακάλυψαν πρώτα τους Nevermore κι ύστερα τους Sanctuary. Τέτοιος λεμές είμαι κι εγώ, και για να επανορθώσω τους τιμώ μόνο σε format βινυλίου. To Refuge Denied είναι η πιο σωστή απάντηση στις ηλίθιες ερωτήσεις που έβλεπες παλαιότερα στα μουσικά forum (αν ναυαγήσεις σε ένα νησί, εκτός από playstation, γκόμενα και συνδρομητικό να βλέπεις τον Θρύλο, ποιον δίσκο θα ήθελες να έχεις μαζί σου;).
Δισκάρα από τις λίγες, καμία μετέπειτα δουλειά του Warell Dane δεν το ξεπέρασε (προσωπική άποψη), όλα τα κομμάτια είναι ένα κι ένα, το αμερικάνικο power στα καλυτερά του. To Battle Angels είναι από τα πιο γαμάτα εναρκτήρια κομμάτια, μία πύλη στην μοναδική μεταλλική απόλαυση των 80s. Τέλος, τo Refuge Denied μου άλλαξε την άποψη για τον Mustaine (προς το καλύτερο - αν και παραμένει λακαμάς), ο οποίος κάνει την παραγωγή.
No comments:
Post a Comment