Savatage - Handful of Rain (1994)

 

Η συζυγική συμβίωση αργά ή γρήγορα φέρνει την συζυγική περιστασιακή ανία που οφείλετε στην εξοικείωση. Δεν είναι κάτι κακό, απόλυτα φυσιολογικό. Όσο όμορφα μούτρα κι αν έχει το έτερο σου ήμισυ, επιβάλλεται η αλλαγή παραστάσεων. Παλιά υπήρχε το καφενείο. Στη σημερινή εποχή υπάρχουν τα σεμινάρια και τα μεταπτυχιακά για άνω των "-άντα". Έτσι κι εγώ σαν σωστός σύζυγος πριν από λίγα χρόνια, άρχισα να ψάχνω ένα απογευματινό part-time Μaster, για αλλαγή των παραστάσεων. Βρήκα το πιο “Αμερικανιά” θέμα (ψωνάρα mode on), Master in Cyber-Psychology (oh yeah baby!) και χώθηκα σαν μεσήλικας μπήχτης.

Σε μία εργασία που αφορούσε το auditory attention και κατά πόσο ο ανθρώπινος εγκέφαλος μπορεί να εστιάσει σε πολλαπλά ακουστικά stimulus, εργαλείο για την ερευνά μου υπήρξε το κομμάτι Chance. Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης έβαλα να παίξει το κομμάτι και ζήτησα από το ακροατήριο να εστιάσει στις φωνές (και να μην ξεκινήσει headbanging). Στο αριστούργημα που έγραψαν οι Savatage, o Ζαχαρίας παραδίδει μαθήματα φωνητικής αντίστιξης. Στην κορύφωση του κομματιού παίζουν ταυτόχρονα πέντε φωνητικές ακολουθίες, η καύλα χτυπάει κόκκινο κι όλο το αμφιθέατρο είχε μείνει άφωνο (έτσι ρε, οι Savatage πρέπει να διδάσκονται στα πανεπιστήμια). Το Chance έδωσε το έναυσμα για τη χρήση overdubbed vocals κάτι που θα επαναληφθεί κι αργότερα.

Το Handful of Rain δεν έχει όμως μόνο το Chance, όλο το άλμπουμ ξεχειλίζει από ποιότητα. Το εναρκτήριο Taunting Cobras βαράει άσχημα, το Handful of Rain είναι από τα καλύτερα Savatage κομμάτια (κι έχει να ανταγωνιστεί μουσικούς ογκόλιθους), το Nothing's Going On έχει τη σφραγίδα του Criss, αγαπημένο Symmetry και στο Alone you Breath γίνονται στιχουργικά/μουσικά references στο Believe και When the Crowds are Gone, το τέλειο αντίο στον αδικοχαμένο Oliva.

Εντύπωση μου έκανε και το κομμάτι Castles Burning που πραγματεύεται τον Ιταλό δικαστή Giovanni Falcone που τον καθάρισε η Cosa Nostra. Παρόμοια φάση (στιχουργικά) είναι και το Complaint in the System από το Wake of Magellan που αναφέρονται στη Veronica Guerin την Ιρλανδέζα δημοσιογράφο που δολοφονήθηκε από την τοπική μαφία. Φαίνεται πως η μπάντα είναι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη με την πληγή του οργανωμένου εγκλήματος, τέλεια ιδέα για επανένωση και concept άλμπουμ ώστε να αναδειχθούν μορφές που ύψωσαν το ανάστημά τους κι έγιναν μάρτυρες στα χέρια του υποκόσμου (θέλουμε Savatage reunion ρε!).