Saturday, March 13, 2021

Black Sabbath - The Eternal Idol (1987)

 

Πόσο αδικημένη είναι αυτή (κι όχι μόνο) η δισκάρα γιατί φέρει το logo των Sabbath και πίσω από το μικρόφωνο δεν είναι ο Μάμρα ή ο Κοντός. Με τον δεύτερο Tony (λέγε με Martin) να γιομίζει τις φωνητικές γραμμές του ριφομάστορα Iommi, μόνο ο Tony Stark λείπει από την παρέα. Ίσως θα είχε διαφορετική αντιμετώπιση αν είχε κυκλοφορήσει ως solo Iommi ή με κάποιο ευφάνταστο side project όνομα (σε αυτό παίρνεις συμβουλές από τον Portnoy).


Αγαπημένο heavy άλμπουμ με το εισαγωγικό Shining να δίνει μουσική ζωτική πνοή στο masterpiece του Stephen King. Από εκεί και πέρα, μόνο έπη, τα Ancient Warrior, Born to Lose και Nightmare να έχουν αθάνατα ριφ από τον καλύτερο του είδους. Στιγμές που τη βρίσκω πολύ πιο θελκτικές από την πρώτη δεκαετία της μπάντας, με τις χίπικες ψυχεδέλειες που όσο κι αν δεν το παραδέχεται κανείς, έχουν κάπως κακογεράσει. 


Αντιθέτως τα "δευτεροκλασσάτα" (δεν ασπάζομαι αυτόν τον όρο) των Hughes και Martin έχουν πολύ περισσότερη φρεσκάδα παρά την ηλικία τους και την παραγκώνισή τους.


Κι ενώ το Eternal Idol έχει πιο πολύ κλασσικό heavy ρυθμό παρά τα βαριά αργόσυρτα με τα οποία κατέκτησαν τον κόσμο, κλείνει με την ομότιτλη κομματάρα, doomιά από τις λίγες που μόνο ο τεράστιος μουστάκιας μπορεί να γράψει.

No comments:

Post a Comment