Μία από τις αγαπημένες μου Magic the Gathering κάρτες είναι η Pestilence από την έκτη έκδοση, μαύρο Enchantment που χωρίς ιδιαίτερη καβάτζα από mana σαπακιάζει ότι creatures έχει αραδιάσει ο αντίπαλος. Ειδικά απέναντι σε τυπάδες που αρέσκονται στο να απλώνουν στρατιές από "φθηνά" minions, με ένα κουαρτέτο Pestilence στο deck τους διαμελίζω τις ορδές τους.
Η κάρτα αυτή υπήρξε έμπνευση στο να αγοράσω την κασέτα με το ντεμπούτο των thrashodeathάδων από την Ολλανδία. Το είδα στις λίστες του διαδικτυακού μαγαζιού που έκανα τα ψώνια μου, το όλο πακέτο βρωμούσε deathίλα σαν σάπιο πτώμα και το εξωφυλλάκι με τα τους νεκρούς θύμιζε το playmat στο MtG ύστερα από την χρήση της παραπάνω κάρτας.
Είναι από τις "μη στοχευμένες" επιλογές της μουσικής συλλογής μου, που εμπεριέχουν τον παράγοντα έκπληξη. Μουσική που έτυχε το όνομα της μπάντας να συμπίπτει με μία κάρτα από ένα αγαπημένο μου παιχνίδι, why not?
Κι έμπνευση της στιγμής με αποζημίωσε με το παραπάνω, το Malleus Maleficarum είναι τίμιο άλμπουμ. Δεν είναι για κάθε μέρα (δεν έχω βίτσια να ακούω καθημερινά στίχους για καρκίνους, σύριγγές, χειρουργεία και διαμελισμούς) αλλά για splatter mood μπαίνει σαν σωστό soundtrack. Εξαιρετικά τα Commandments, Bacterial Surgery (άκου τίτλος για τραγούδι), και Extreme Unction με πολύ ενέργεια παρά τα λόγια που "φτύνει" ο Martin van Drunen.
Κασέτα καφρίλα που σπάει την heavy/power μονοτονία της συλλογής μου.
No comments:
Post a Comment