Αυτή η κακογουστιά προστέθηκε στη συλλογή μου ως δώρο CD που δίνει η Nuclear Blast όταν ψωνίσεις από ένα όριο και πάνω. Τους Light the Torch δεν τους είχαν υπόψιν (κι ήμουν ευτυχής για αυτό), δεν είχα ιδέα ποια είναι η μουσική ταυτότητά τους και καλλιτεχνική αποστολή τους. Από το εξώφυλλο με τα ρωμαϊκά αγάλματα που επανέρχονται στη ζωή (revival κι έτσι), μου πέρασε από το μυαλό ότι θα είναι μία ακόμη μπάντα συμφωνικού metal της σειράς. Ταιριάζει και το όνομα της μπάντας, οπότε το είδα σαν καμμιά 50αριά λεπτά ανεκτής βαρεμάρας.
Το έβαλα να παίξει κι αντί για χορωδίες, βιολιά, τούμπες και κλαπατσίμπανα, σκάει στα ηχεία μου αμερικάνικο metalcore φάση που με γύρισε πίσω στα 00's. Βαρεράμαρα εις τον κύβο, (και καλά μοντέρνο) metal, με τον τραγουδιστή να μη μπορεί να αποφασίσει αν θα πρέπει να κάνει growl, clean φωνητικά ή να χοροπηδήσει σαν κατσίκι. Χίλιες φορές να ήταν ένας ακόμη κλώνος της κακής περιόδου των Therion, θα είχε κάνα δύο ενδιαφέροντα πράγματα να ακούσω.
Έντεκα κομμάτια που δεν έχουν να μου πουν κάτι, πραγματικά η Nuclear Blast δεν θα μπορούσε να μου στείλει χειρότερη μπούρδα σαν δώρο. Λίγο που έψαξα τους Light the Torch, ανακάλυψα πως είναι και supergroup (τρομάρα τους). Είναι συνεργασία διαφόρων ονομάτων με κάποια ιστορία στη συγκεκριμένη σκηνή. Ίσως το Revival να έχει να πει κάτι σε όσους αρέσκονται σε αυτόν τον ήχο αλλά όσο αφορά εμένα, not my cup of tea.
No comments:
Post a Comment