Στην περίπτωση της βροχής των χιλιάδων φωτιών (τυπικό Ελληνικό καλοκαίρι), βρίσκω πιο πολύ ενδιαφέρον τη συζήτηση για το αν λογίζεται ως full length άλμπουμ ή EP.
Είναι η ενδιάμεση κυκλοφορία μεταξύ των δύο καλύτερων (κατά την άποψη μου) Rhapsody άλμπουμ, κι αποφάσισε η μπάντα να χώσει όση περισσότερη ορχήστρα και χορωδίες μπορούσαν. Μέχρι τότε κρατούσαν το μπαλαντζάρισμα του τρίπτυχου, metal, συμφωνική μουσική και Hollywood παπάτζα, σε μία ισορροπία, αλλά στο Rain of a Thousand Flames, το παραγάμησαν και ψόφησε.
Πλην του τελικού The Wizard's Last Rhymes, που είναι δυνατό κομμάτι, κλασσικό Rhapsody, στο υπόλοιπο άλμπουμ επικρατεί μία υποβόσκουσα βαρεμάρα. Προφανώς υπάρχουν κι οι διάσπαρτες καλές στιγμές, μιλάμε για Rhapsody στην καλύτερη περίοδό τους, αλλά κάθε φορά που το βάζω να παίξει, κάπου με χάνει ώσπου να μπει το έβδομο κομμάτι και να με ξαναβρεί.
Χωρίς να το απαξιώνω το Rain of a Thousand Flames, είναι από τα χαρακτηριστικά άλμπουμ που δημιούργησε τόσο hate για τη μπάντα.
No comments:
Post a Comment